W kolejnym odcinku ruszamy zdecydowanie na południe trasą oznaczoną kolorem fioletowym. Jest to jedno z polnych przedłużeń ulicy Wiśniowa w Balinie Małym.



Na początku po lewej stronie drogi mijamy okazałe kępy nerecznicy samczej - Dryopteris filix-mas.





Jest tutaj także kozłek lekarski - Valeriana officinalis. Jak widać sam stok wzniesienia po lewej stronie drogi jest bardziej zalesiony niż to wynika z cytowanego fragmentu mapy.



A poza tym jest tutaj bór jakiś tam.



Na jednym z drzew zachował się znak kolejnego przystanku przyrodniczej ścieżki dydaktycznej.



Część stoku po lewej stronie drogi jest wolna od drzew.



Za to w lesie, w borze jakimś tam spotykamy spore ilości orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



Na jednym z drzew pojawiają się oznakowania dwu ścieżek, które na tym odcinku nakładają się na siebie.



I w końcu opuszczamy las.





Ścieżka kończy się na asfaltowej drodze dojazdowej do wysypiska śmieci Zakładu Gospodarki Odpadami Komunalnymi.



I teraz najważniejsza sprawa. Stanęliśmy na asfalcie, spojrzeliśmy za siebie i nie zauważyliśmy jakiegokolwiek znaku, który by pokazywał którędy należy pójść jak i pojechać rowerem, aby znaleźć się na właściwej drodze. Ktoś, kto doszedłby do tego miejsca od południa byłby bez szans. Prawidłowy wybór to prawa ścieżka biegnąca obok kulistego, teraz zielonego krzaczka.



My ruszamy na południe. Po lewej stronie drogi mamy zbiorowisko z dominacją trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios. Przed nami na horyzoncie wyłania się położona za autostradą Wójtowa Góra.





Teraz w drodze na południe jesteśmy skazani na asfalt. Oczywiście w pełni dnia w środku tygodnia trzeba bardzo uważać na samochody dowożące śmieci na wysypisko.



Teraz stoimy na zakręcie a za chwilę spojrzymy za siebie.





Teraz z drogi zerkamy ku wschodowi. Górka pośrodku zdjęcia to zrekultywowana część wysypiska. Las na wzniesieniu to Jagodowy Dół.



Powoli zbliżamy się do autostrady. W tym momencie wędrujemy równolegle do niej. Teraz opuściliśmy asfalt i wkroczyliśmy na polny trakt.



W tej okolicy mamy biogrupę śliwy tarniny - Prunus spinosa.



Teraz zerkając na północ widzimy dolinę w której niegdyś znajdowało się pole uprawne. Las po lewej stronie nazywany bywa Żydowskim. A poza tym widać zrekultywowaną część wysypiska śmieci.



Teraz obejrzymy sobie wilżynę ciernistą - Ononis spinosa. Ona wciąż podlega ochronie. Gwoli ciekawości u mnie jest ona częściej spotkana od nie chronionej już wilżyny bezbronnej - Ononis arvensis.



Śliwa tarnina - Prunus spinosa ma już niebieskie owoce.



Teraz wkraczamy pod wiadukt, gdzie bez komentarza obejrzymy świeże malowidła "naskalne".









Ponadto wciąż jest to kraina zamieszkała przez krocionogi piaskowe. Zwalcza się je ale one wciąż tutaj są. Oznacza to, że co najmniej od 2008 roku trwa tutaj hodowla krocionogów odpornych na środki chemiczne stosowane do ich zwalczania.





Jesteśmy już po południowej stronie wiaduktu.



Stąd do węzła Balińskiego jest tylko 2 kilometry.



My teraz idziemy polnym przedłużeniem ulicy Owocowa. Po drodze mijamy zagorzałka późnego - Odontites vernus ssp. serotinus.



Ulica jest wysypana tłuczniem dolomitowym, przez co wydaje się być bardziej przejezdna, także dla rowerzystów.



Teraz na zakończenie obejrzymy sobie tak dla spokojności dwa zdjęcia kozłka lekarskiego - Valeriana officinalis, przerwane zdjęciem dziurawca zwyczajnego - Hypericum perforatum, który także ma właściwości uspokajające. Gdybyśmy mieli krople zawierające wyciągi z obu tych gatunków bardzo przydałyby się nam one w dalszej wędrówce.