W trzecim odcinku tego serialu poruszamy się w osi trasy oznaczonej kolorem jasnozielonym.



Na razie znaki ścieżki dydaktycznej są na drzewach. Także trakt jest dość wyraźny. Wędrujemy przez fragment lasu, gdzie od kilku lat trwa przebudowa boru w coś liściastego.





Także tutaj znajdują się stosunkowo płytkie warpie.



Pisząc dopiero co, że jest to coś liściastego mam na myśli daleko idącą nieokreśloność, ponieważ w tutejszym drzewostanie dominuje dąb czerwony - Quercus rubra.





Trafił się też samotny modrzew - Larix. Oto jego dość nietypowe, plastyczne ujęcie.



A warpie towarzyszą nam cały czas. Ostatecznie cała ta okolica to była kopalnia galmanu.





Są tutaj także rośliny chronione. Oto przylaszczka pospolita - Hepatica nobilis.



Ponadto pojawił się tutaj rzeżusznik Hallera - Cardaminopsis halleri porażony przez bielika krzyżowych - Albugo candida.





Były też niewielkie grzybki, ale nie miałem czasu zajmować się nimi dokładnie. Ot jakieś pieniążki - Collybia.



W końcu dotarliśmy do mojej ulubionej instalacji - Żegnaj telewizorku. Obserwuję ją od kilku lat. Teraz doszły dwie opony i wiaderko.



Na tym odcinku ścieżka dydaktyczna pokrywa się ze ścieżką rowerową.



Tuż przed wyjściem z lasu znajduję kolejne pieniążki, tym razem jak mniemam pozrastane - Collybia confluens.



Teraz wędrujemy skrajem lasu. Ścieżki i ich oznakowane są bardzo niewyraźne.





Po drodze znajdujemy śliwę wiśniową - Prunus cerassifera.



Idziemy dalej. W zaroślach skrywa się ambona myśliwska.



Tutejsze pola uprawne są uprawiane.





Za tymi gałęziami skrywa się oznakowanie ścieżki dydaktycznej. Można je zauważyć tylko wtedy, gdy wiemy która gałąź odciągnąć na bok.





Nieco dalej mijamy dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Teraz docieramy do kolejnego punktu newralgicznego, czyli miejsca w którym powinniśmy skręcić na wschód. Oznakowanie także zginęło w zaroślach. Ja jako niegdyś wytyczający ten szlak wiedziałem, gdzie powinienem zajrzeć. Turysta z zewnątrz byłby bez szans.





Dla utrudnienia teraz ścieżka wtopiła się okoliczne pola. dobry kierunek to skręt w lewo.



Część pól nie jest uprawiana.



Niektóre są uprawiane.



Aby pójść dalej intuicyjnie celowałem w skraj lasu, gdzie natrafiliśmy na dalszy ciąg ścieżki.



Tutaj w ekotonie obserwuję derenia świdwę - Cornus sanguinea.



Natrafiam także na już częściowo chronione kruszczyki z grupy szerokolistnego - Epipactis helleborine.