Rozpoczynam kolejny, tym razem złożony z ośmiu odcinków serial, którego akcja obejmuje wspomniana w tytule trasę pokazaną na fragmencie mapy firmy Compass.



Celem tej czwartkowej wycieczki było po pierwsze sprawdzenie stanu przyrodnicze ścieżki dydaktycznej. Po drugie chodziło mi o udokumentowanie aktualnego stanu terenów po eksploatacji górniczej odbywającej się na tym terenie metodą szybikowo-kieszeniową. To tak przy okazji, ponieważ tym terenem teraz targają wstrząsy w związku z wydobyciem w tych okolicach węgla kamiennego.
Zaczynamy od skrzyżowania ulicy Jaworznickiej z ulicą Piaseczną.



Ruszamy pod górę. Piszę w liczbie mnogiej, ponieważ było nas dwóch.



Po drodze zauważamy bodziszka łąkowego - Geranium pratense.



Nieco dalej na jednym z ogrodzeń spotykamy rdestówkę auberta - Fallopia auberti.



Na razie idziemy asfaltową drogą.



Po drodze u wylotu jednej z rur odprowadzających jak mniemam jedynie deszczówkę zauważam bardzo zbite darninki mchów.



Wkraczam teraz w ulicę Spółdzielców.





Po drodze na trawersie boiska sportowego spotykam bardzo liczne grono młodych kowali bezskrzydłych.



Następnie bardzo szybko przechodzę do ulicy Myśliwskiej. Wzdłuż niej już biegnie odcinek ścieżki dydaktycznej.





Znajdujące się tutaj pola są sukcesywnie zabudowywane. Na szczęście odcinek ścieżki prowadzącej do lasu został zachowany.



Teraz na prawo od tej dróżki znajduje się uprawiane pole uprawne.



Z roślin przy drodze zwróciłem uwagę na przymiotno białe - Erigeron annuus.





Wkraczamy do lasu. W drzewostanie dominuje lipa drobnolistna - Tilia cordata.





Będąc w lesie na moment odbijam w lewo, aby sprawdzić jak mają się znajdujące także tutaj dobrze mi znane osady najwyższego piętra antropocenu. Mogę powiedzieć mają się dobrze a część z nich można datować na okres po pierwszym lipca ubiegłego roku. Przyjrzyjmy się im bliżej. Zdjęcia są nieostre, ale trudno było zachować spokojną rękę wobec takich widoków. Zauważyłem jeszcze pewne próby ich maskowania.









Wracamy na drogę, zbliżamy się do krawędzi lasu.



Teraz pojawił się problem z odnalezieniem właściwej ścieżki prowadzącej na szczyt wzniesienia. Wszystko opanowała bujna roślinność a nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis przede wszystkim.



Po chwili trakt zupełnie zniknął. Niebieskie obiekty na horyzoncie to zbiorniki na wodę znajdujące się na szczycie Boroniowej Góry.



W gęstwie żółci pewnym urozmaiceniem a zarazem rarytasem botanicznym jest nawłoć pospolita - Solidago virgaurea.



Niestety, nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis rządzi.



Teraz spoglądamy na północny-wschód. Na linii horyzontu majaczy Trzebinia. Dokładniej nad pierwszym białym domem licząc od lewej zarysowuje się Ostra Góra w Psarach, poniekąd rezerwat.



Idziemy dalej, przedzierając się przez gęste trawy. Po drodze mijamy młodą sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris. Zza niej wyłania się fragment wzgórza Zbójnik na Borowcu.



Zerkamy bardziej na wschód. Jest malowniczo.



Odbijamy teraz w prawo, tak aby znaleźć się bliżej szczytu Wianka.



Po chwili znacznie lepiej widać pasmo Żelatowej i Zbójnika.



Po drodze mijamy tymotkę Boehmera - Phleum phleoides.



Zerkamy teraz bardziej na południe. Pierwszy las to wzgórze Wójtowa Góra, jeden z celów naszej wycieczki. Dalej w tle majaczy Libiąż.



Powoli trafia się coś innego. Oto dziewięćsił pospolity - Carlina vulgaris.





Będąc prawie na szczycie ponownie zerkamy ku wschodowi.



W drodze na szczyt przedzieramy się przez łany trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.



Skrywała się tam również żebrzyca roczna - Seseli annuum.



Zauważyłem jeszcze nostrzyk żółty - Melilotus officinalis porażony przez mączniaka - Microsphaera trifolii.



W końcu doszliśmy do szerokiej drogi, ale to nie tędy wiedzie przyrodnicza ścieżka dydaktyczna. Ona sprowadziła by nas do podstawy wschodniego stoku wzniesienia.



Ten odcinek kończę spojrzeniem na wilżynę ciernista - Ononis spinosa, której płaty wciąż trafiają się blisko szczytu Wianka.