Podążając na północ dotarliśmy do skraju kompleksu leśnego Dobra - Wilkoszyn. Teraz polnym przedłużeniem ulicy Botanicznej ruszymy na zachód a następnie nową asfaltową drogą udamy się w kierunku Geosfery. Trasa przemarszu jest oznaczona kolorem zielonym.



Na początku tuż przy skraju lasu spotykamy śliwę tarninę - Prunus spinosa.



Potem idzie wierzba iwa - Salix caprea.



Jest też dąb czerwony - Quercus rubra. Inna nazwa to Quercus borealis "Maxima".



Dość sporo było tutaj jeszcze dębu szypułkowego - Quercus robur.



Przyjrzeliśmy się jeszcze dereniowi świdwie - Cornus sanguinea.



Następnie zdecydowanie ruszyliśmy na zachód. Po obu stronach drogi znajdują się uprawiane pola uprawne. Las na horyzoncie to miejsce, gdzie niegdyś cieszyła oczy tysiącami kwiatów sasanka otwarta - Pulsatila patens. Niestety zdecydowanie wyginęła około 1997 roku.



Przy drodze występowało sporo typowych dla tej okolicy gatunków. Oto wrotycz pospolity - Tanacetum vulgare.



Następny gatunek to rozchodnik wielki - Sedum maximum. Ponieważ mi się spieszy pozostaję przy wersji Szaferowej.





Był też tutaj chrzan pospolity - Armoracia rusticana.



Spore połacie zajmował podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.



Po przejściu kilkudziesięciu metrów zerkamy przed siebie.



Następnie ponownie kierujemy wzrok na pobocza. Oto łopian większy - Arctium lappa.



Na drodze utrzymywały się kałuże.



Jesteśmy już przy drzewie z poprzedniego zdjęcia. Teraz zerkamy ku północy.



Poszliśmy dalej i zauważyliśmy coś niesamowitego. Zboże z pól znajdujących się przy lesie, gdzie była sasanka było zbierane.





I tak dotarliśmy do miejsca, gdzie nasza droga krzyżowała się ze ścieżką rowerową.



Po krótkim odpoczynku zbliżyliśmy się do brzozowego zagajnika poprzedzającego większy kompleks leśny.



Jest to spora dziura, która jeszcze w 2006 roku pełniła rolę lokalnego kosza na śmieci. Wiele wskazuje na to, że od 1 lipca 2013 roku nic nowego tutaj nie przybyło.



Stoki kamieniołomu porasta kłosownica pierzasta - Brachypodium pinnatum.



Wszystkie śmieci są teraz zamaskowane przez te zarośla.





Idziemy dalej. Zachodzące słońce dawało niesamowite efekty, szczególnie tam, gdzie masowo kwitła nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Kolejnym naszym celem był las widoczny przy drodze.



Tutaj znajdują się nader liczne brzozy czarne - Betula obscura. Oczywiście coraz powszechniejsza jest teza, że to tylko podgatunek brzozy brodawkowatej - Betula pendula









A to już nowa droga otaczająca Sadową Górę z Geosferą od zachodu.



Na chwilę przystanęliśmy przy barierce.



W tej okolicy pojawiają się już miejsca pamięci. Droga jest między innymi torem wyścigowym.



Jakość nawierzchni, silny łuk wodzą wariatów drogowych na pokuszenie.





I tak rozmyślając doszliśmy do Geosfery.