Kończymy nasz czwartkowy spacer. W poprzednim odcinku poruszaliśmy się trasą oznaczona kolorem ciemnoniebieskim. Teraz będzie łososiowy naturalny. Tym nie mniej jeszcze przez 13 zdjęć będziemy przemieszczać się pomiędzy drogami w końcowym odcinku trasy ciemnoniebieskiej. Kończyć ten nieco błędny odcinek będzie studzienka piezometru. Jakoś tak źle podzieliłem zdjęcia.



Zaczynamy ładnym kwiatkiem, czyli goździkiem kartuzkiem - Dianthus carthusianorum.



Potem mamy stromy stok pomiędzy drogami pokryty rzadkim drzewostanem.





Po chwili drzewostan staje się gęsty.



W tej gęstwie trafiają się martwe drzewa.



Zasadniczo dominuje tutaj brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Są pojedyncze drzewa innych gatunków.Tutaj stawiam na głóg szkarłatny - Crataegus incarnata.



Jest też jarząb pospolity, czyli jarzębina - Sorbus aucuparia.



Aby zejść na dół trzeba było przejść przez coś takiego.



Jednakże nawet w takich warunkach całkiem nieźle poczynają sobie kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.







Opuszczając krzaki trzeba było zwrócić uwagę na studzienkę piezometru pozbawioną pokrywy.



Jestem już na drodze i zerkam na zarośla oddzielające nas od głównej drogi.



Za drogą teren nieznacznie się obniża. Na skraju drogi rośnie sadziec konopiasty - Eupatorium cannabinum.





Wkraczamy pomiędzy zarośla usiłując znaleźć miejsce przez które przedostaniemy się się ku asfaltowej drodze.





W tej gęstwinie zauważam ostrożeń warzywny - Cirsium oleraceum.



Jest też wierzba purpurowa - Salix purpurea.



Ciągle nie ma dogodnej drogi. Wracamy na główny trakt. Teraz zerkamy na lewo.



Następnie zawracamy skręcając w prawo.



Przy drodze widzimy sporo okazałych drzew, w tym topole - Populus.



Jest i żylistek szorstki - Deutzia scabra.



Środkiem drogi biegnie zbiorowisko roślinne zaliczane przeze mnie do stowarzyszenia zielonych masochistów. Tutaj dominuje babka zwyczajna - Plantago maior.



Z dużych drzew jest tutaj między innymi wierzba krucha - Salix fragilis.



Ponownie przyglądamy się łanom babki zwyczajnej - Plantago maior. Część roślin poraża mączniak - Erysiphe sordida.





I tak w końcu doszliśmy do bardzo dobrej drogi.



Skręcamy w prawo.



Przekraczamy most nad Luszówką. W nurcie rzeki po prawej stronie drogi rządzi trzcina pospolita - Phragmites australis.





Zerkając w dół widzimy wodę.



Zerkając w lewo widzimy dalszy ciąg rzeki oraz most pod linią kolejową.



Pomiędzy prawym brzegiem rzeki a asfaltową drogą rządzi topola osika - Populus tremula.



A droga do asfaltu jest taka.



Na jej poboczu odnotowujemy kolejne skupisko nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis.



Droga asfaltowa opatrzona szerokim chodnikiem nie jest już dostatecznie ciekawa.



Zerkamy z niej za siebie. Osadnik tonie już w ciemności.



Nam także chmury powoli gaszą dobre warunki zdjęciowe.



Dlatego po wejściu pod autostradę kończę "pstrykanie". I tak było tego stanowczo za dużo.