Po przejściu się wzdłuż północnego brzegu Pogorii III powzięliśmy myśl o odwiedzeniu Pogorii II. Jako, że nie byliśmy zainteresowani przedzieraniem się przez las postanowiliśmy wykorzystać możliwie dobre drogi. Tym sposobem odwiedziliśmy okolicę oznaczoną na mapie firmy Compass zielonym kółkiem.



Zresztą widok z drogi na las, który jest tutaj przecięty szlakiem turystycznym zdecydowanie zniechęcał nas do jego poszukiwania.



Tedy w miarę szybko, mając na względzie najsłabsze ogniwa naszej wycieczki doszliśmy do miejsca, gdzie do Pogorii III wpada strumień z Pogorii II. Tutaj jak widać zastaliśmy tytułowe czarne chmary.



Oczywiście przy brzegu, na zasadzie duży może więcej dominował biały akcent, znaczy się stadko łabędzi niemych. Było tam kilka osobników w stadium brzydkiego kaczątka.



Czarne chmary to po prostu łyski. Prawdopodobnie w tej okolicy skupiła się cała populacja tych ptaków zasiedlająca wszystkie okoliczne zbiorniki.



Nieco na uboczu trzymały się kaczki krzyżówki.



Łysek było kilkaset. Teraz oddalają się od brzegu, ponieważ ja zbliżyłem się do niego z aparatem.



Z boku w trzcinach krył się inny ptak.



Po skorzystaniu z zoom-u dowiedziałem się, że była to kokoszka zwyczajna znana jako kurka wodna. Ptak szedł właśnie w stronę wody i chociaż nie posiada błon pławnych popłynął.



Popatrzmy jeszcze przez chwilę to czarno-białe towarzystwo.





Teraz jesteśmy już po drugiej stronie ulicy. Pogorię II widać na końcu bardzo szerokiego traktu.



W przydrożnym drzewostanie znajduje się między innymi klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Jak widać owo między innymi to dąb czerwony - Quercus rubra oraz wielkolistne topole z grupy kultywarów genewskich.



Drzewa tego gatunku dominują po lewej stronie drogi.



Jesteśmy już nad kanałem. Oglądamy wiszący nad brzegiem malowniczo ukształtowany lód.





Zbiornik za wyjątkiem niewielkiego skrawka przy brzegu jest skuty lodem.





Aby od razu nie wracać poszliśmy na lewo. Tutaj po lewej stronie drogi widać trzcinę pospolitą - Phragmites australis oraz dereń biały - Cornus alba.





Potem przyjrzeliśmy się temu udeptanemu a zamarzniętemu błotu.



Tutaj zwróciliśmy uwagę na kłącza i liście grążeli żółtych - Nuphar luteum.





Nieco dalej na skraju lasu rządził rdestowiec japoński - Reynoutria japonica.



Oto ostatnie spojrzenie na Pogorię II.



A to już widoki Pogorii III. Za taflą lodu znajduje się elektrownia Łagisza. Na prawo od niej majaczy Góra Dorotki. Oficjalna nazwa to Góra Świętej Doroty. Byliśmy tam prawie dziesięć lat temu.