Teraz okrążając Psary wkraczamy do sporego kompleksu leśnego. Będziemy się poruszać trasą oznaczoną kolorem ciemnoniebieskim. Zazwyczaj przechodziłem tędy w odwrotnym kierunku idąc z Paryża do Psar.



Ta część kompleksu leśnego to buczyna. Przy jej skraju mamy efekt ekotonu.



Niemalże natychmiast znajdujemy tutaj rośliny chronione. Na razie tylko przylaszczkę pospolitą - Hepatica nobilis.



Towarzyszy jej gruszyczka jednostronna - Orthilia secunda



Trafił się też jakiś storczyk. Wygląda na kruszczyka szerokolistnego - Epipatis helleborine.







Bardzo oryginalnie prezentował się pniak po buku pospolitym - Fagus sylvatica.



A w dalszej części otaczającej nas buczyny dominowały drzewa średniego wieku.



Ponownie zerkamy w runo. Oto groszek wiosenny - Lathyrus vernus.





I znowu kolejny widok lasu jako takiego



I znowu kolejny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



Teraz dno lasu staje się nierówne. Zbliżamy się do miejsca, gdzie znajdowała się kopalnia galmanu.



Na razie zwracam uwagę na trawę. Wydaje mi się, że to perłówka zwisła - Melica nutans. Pomiędzy nią widać gruszyczkę jednostronna - Orthila secunda.



Jest tutaj także dąbrówka rozłogowa - Ajuga reptans.



I znowu spotykamy kruszczyka szerokolistnego, tym razem w pewnym sensie błogosławionego pomiędzy przylaszczkami - Hepatica nobilis.



W części lasu pojawiają się pojedyncze sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Pod nimi znajdujemy jeżynę Bellardiego - Rubus pedemontanus.



I tak znaleźliśmy się na drodze przecinającej ten kawałek lasu z północy na południe.



Tutaj spotykamy większy płat kopytnika pospolitego - Asarum europaeum.



Jest też pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Znalazła się też kwitnąca gęsiówka Hallera teraz Arabidopsis hallerii.



Był też wawrzynek wilczełyko - Daphne mezereum.



Jednakże najwięcej w tej okolicy jest przylaszczki pospolitej - Hepatica nobilis.



Inny gatunek to klinopodium pospolite - Clinopodium vulgare.



Buczyna, w obrębie której się znajdujemy nie zmienia się istotnie.



Zauważamy jedynie, że w kierunku południowo-wschodnim zarysowuje się wyraźne obniżenie.



Zanim poszliśmy dalej, a nie osiągnęliśmy jeszcze północnej krawędzi tej partii lasu, oglądamy płat gęsiówki Hallera - Arabidopsis hallerii. Ta roślina podobno uwielbia cynk a tego ci w podłożu powinno być tutaj dostatek.