Ostatni odcinek tej wyprawy został na mapie firmy Compass oznaczony kolorem białym. Jak widać zdjęcia robiłem tylko do połowy trasy. Cóż, jest to najlepiej udokumentowany fotograficznie kawał jego lasu, więc starałem się znaleźć coś nowego. Zanim jednaj dojdziemy do białej trasy, muszę przyznać się do kolejnego błedu. W tym momencie wędrujemy jeszcze końcówką trasu oznaczonej kolorem ciemnoniebieskim, ponieważ poprzednio nie dotarliśmy do źródliska a rysując mapę nie zwróciłem uwagi na ten szczegół.



Zaraz po przejściu na trawers poręby natrafiliśmy na siewkę cisa pospolitego - Taxus baccata. Prawdopodobnie trafił tutaj jako nasionko przeniesione przez ptaki z ogrodu lub cmentarza. Jednakże nawet, jeśli jest tutaj gatunkiem synantropijnym to tak czy owak chronionym.



Idziemy teraz stromym stokiem prawego brzegu rzeki. Górą mamy bór, nawet świeży, dołem bardzo żyzną dolinę. Na granicy boru widać pasmo wietlicy samiczej - Athyrium filix-femina. Dalej rządzi mięta długolistna - Mentha longifolia. Wodę też widać.



A nam przy drodze trafił się muchomor czerwony - Amanita muscaria.



Zerkamy na porębę. Jeszcze sporo czasu upłynie, zanim będzie tutaj szumiał las.



Bliżej rzeki pozostawiono starodrzew. to między innymi ochrona przed erozją.





Właśnie teraz docieramy do źródliska.



W licznych ciekach znajdziemy tam sporo wątrobowców, w tym stożki ostrokrężnej - Conocephalum conicum. Towarzyszy jej potocznik - Berula erecta.



Jest tutaj także kalina koralowa - Viburnum opulus.



Stok skarpy porasta między innymi perłówka zwisła - Melica nutans.



Tak to miejsce wygląda w ogólności.



A tak wygląda początek jednego ze źródełek.



Zaraz potem wody jest dużo. Drzewo liściaste dominujące na zdjęciu to lipa drobnolistna - Tilia cordata.



Tę okolicę maskuje sporo martwego drewna. To tylko podkreśla jej dzikość i ma pewne znaczenie ochronne. Doszły mnie słuchy, że zaglądają tutaj dziki czterokołowe.



I jeszcze jedna kępa wietlicy samiczej - Athyrium filix-femina



I ostatni strumień tym razem z miętą wodną - Mentha aquatica.



Dopiero teraz wkraczam na trasę oznaczoną kolorem białym. Na początku niech będzie skrzyp zimowy - Equisetum hyemale.



Po dojściu do krawędzi głównej doliny natrafiliśmy na tę wyjątkowo nieprzyzwoitą sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris. Założyłem dla niej odrębny wątek.



A na dole rzeka malowniczo wije się. Tutaj jej niewątpliwą ozdobą są wietlice samicze - Athyrium filix-femina.



Zbliżając się do wody natrafiamy także na powalone drzewa. Jest dziko.





Zerkam za siebie.



Wietlica samicza - Athyrium filix-femina jako ozdoba cieku sprawdza się tutaj znakomicie.



Tam, gdzie dolina rozszerza się woda spowalnia i pojawiają się płaty mięty wodnej - Mentha aquatica.



Spójrzmy na to z góry.



Po przejściu kolejnego odcinka natrafiamy na płat z sadźcem konopiastym - Eupatorium cannabinum.



Jest też charakterystyczne skupisko turzycy prosowatej - Carex panuculata.



A dalej cały czas te same lub łudząco podobne widoki.







Mijamy jeszcze kalinę koralową - Viburnum opulus.



Teraz przekraczamy drogę przecinającą ten teren z północy na południe. Widoki bez istotnych zmian.



Jest dziko.





Jest też kolejna kalina koralowa- Viburnum opulus.



Mijamy jeden w większych zakrętów.



Dochodzimy do kolejnego prostego, ale dzikiego odcinka.



Minęliśmy właściwe źródło. Znacznie powyżej niego znajduje się sucha obecnie dolina historycznego Koziego Brodu. Do jej osuszenia doszło w XVI wieku w związku z rozwojem górnictwa kruszcowego na nieodległym Galmanie.