W kolejnym odcinku, oznaczonym na mapie firmy Compass kolorem ciemnoniebieskim otrzemy się o Maderę. A poza tym nie będzie istotnych różnic pomiędzy tym co było bo to taki prawie jednorodny las jest.



Na razie bór jest raczej mieszany. My znajdujemy się tak jakby w bocznej zatoczce wymytej przez Kozibród kilkaset lat temu.





Druga możliwość, i teraz wydaje mi się ona bardziej realna to okresowe, boczne źródło. Świadczy o tym podmokłe podłoże. Zresztą obie hipotezy mogą się wzajemnie uzupełniać.



W podłożu dominują torfowce. Są też powalone świerki pospolite - Picea abies.



Lokalnie pojawia się wietlica samicza - Athyrium filix-femina.



Mamy też zbliżenie na torfowce - Sphagnum sp. sp.



Teraz z pewnej oddali patrzymy na brzeg zakola, wyraźnie siłą rzeki uczynionego.



Zatokę zostawiamy za plecami, idziemy ku głównej rzece.



Woda jest przeźroczysta. Na wodą widać okazałe kępy turzycy prosowatej - Carex paniculata.



Trafia się tutaj mięta długolistna - Mentha longifolia. Owalne, żółtawe liście to podbiał pospolity - Tussilago farfara.



Natomiast wietlica samicza - Athyrium filix-femina z lubością trzyma się blisko wody a nawet rośnie w jej nurcie.



Zerkamy ponownie na boczną dolinkę. Pagórek po lewej stronie to wydma. Całość porasta bór prawie świeży. Wyraźnie dominuje w nim orlica pospolita - Pteridium aquilinum.



Na wszystkim mapach tej okolicy jest oznaczany spory zbiornik. Niestety, to już historia i to raczej na długo przed 2003 rokiem, kiedy opisywałem tę okolicę jako Zieloną Perłę Trzebini. Ten stan nie uległ zmianie do dziś.



Miejsce po tafli wody zajmuje trzcina pospolita - Phragmites australis.



Po zaporze pozostały pale. Pomiędzy nimi zatrzymują się śmieci. Z roślinności wodnej dominuje potocznik - Berula erecta.





Wzdłuż prawego brzegu rzeki biegnie wąska ścieżka.



Bliżej brzegu utrzymują się kępy turzycy prosowatej - Carex paniculata. Tło dla nich stanowi trzcina pospolita - Phragmites australis.



Widok po części przesłaniają krzewy wierzby iwy - Salix caprea.



Niektóre sosny zwyczajne - Pinus sylvestris przybierają niezwyczajne kształty.



Część otwartej przestrzeni jeszcze przypomina plażę. Jak się dowiedziałem w 2003 roku, nazwę Madera nadali temu miejscu robotnicy, którzy też chcieli mieć odrobinę luksusu. To było wtedy, kiedy Józef Piłsudski jeździł na prawdziwą Maderę.



Teraz nie warto się tutaj zatrzymywać. Idziemy dalej. W dalszym ciągu mamy czystą wodę oraz turzycę prosowatą - Carex paniculata.



W wodzie wyraźnie widać ripplemarki.



Rzekę w tej okolicy przecina bród.





My jednak idziemy w las, konsekwentnie trzymając się lewego brzegu.



Widać dominującą turzycę prosowatą - Carex paniculata i meandrującą pomiędzy jej kępami rzekę.



Nieco dalej bór staje się mieszany.



Schodzę nad wodę. Tutaj potocznik - Berula erecta jest przytłumiony przez rzęsę - Lemna minor.



A powyżej las jest borem świeżym. W jego runie dominuje rokietnik pospolity - Pleurozium schreberi.



Teren jest pagórkowaty. To wydmy śródlądowe.



Są też równiny.



I wreszcie pojawia się pierwszy od dłuższego czasu kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



I tak powoli kończymy, W sumie jest to przyjemny las na dłuższe spacery, nawet jeśli nie ma tutaj dużej ilości ścieżek.





Tym bardziej, że od czasu do czasu można zobaczyć jak wygląda dzika rzeka z bardzo czystą wodą.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 18.stycznia.2014)