Idziemy dalej w kierunku południowo-wschodnim. Na mapie firmy Compass ten odcinek został oznaczony kolorem ciemnoniebieskim. Oczywiście to tylko pewne przybliżenie, ponieważ kręciliśmy się tam w znacznie szerszym pasie. Naszym celem było obejście od południa wielkiej rozdzielni prądu.



Na razie jesteśmy pośród zejściowego sadźca konopiastego - Eupatorium cannabinum. Jest to skraj lasu mieszanego w którym pewnym urozmaiceniem są świerki pospolite - Picea abies.





Z drzew liściastych jest tutaj między innymi klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Towarzystwa dotrzymuje mu olsza czarna - Alnus glutinosa.



Część olszy czarnej - Alnus glutinosa sprawia wrażenie, iż dzieciństwo spędziły w porządnym, okresowo zalewanym olsie.





Teren ten miejscami wciąż jest podtopiony.





Po drodze przekroczyliśmy linię przesyłową. Jej ślad z utęsknieniem wygląda jakiegoś drwala.



Zaraz za nią las jest bardziej suchy, mieszany. Widać między innymi brzozę brodawkowatą - Betula pendula.





Wśród mchów pokazał się łatwy do rozpoznania drabik drzewkowaty - Climacium dendroides. Towarzyszy mu tojeść rozesłana - Lysimachia nummularia.



Jesteśmy już na trawersie obiektów energetycznych.



Teraz drzewostan ma charakter zdegradowanego boru, co widać po licznych sosnach zwyczajnych - Pinus sylvestris.







Pomiędzy drzewami spotkałem nieliczne borówki bagienne - Vaccinium uliginosum.



Znaczy się mógłby to być bardzo zdegradowany bor bagienny.



Przyjrzeliśmy się mchom. Rozpoznałem tylko żurawca falistego - Atrichum undulatum i coś, prawdopodobnie Dicranella.



Dotarliśmy do kolejnej przecinki pod linią przesyłową. Tutaj na szczególną uwagę zasłużyła borówka bagienna - Vaccinium uliginosum. Część krzewów osiągała nieco ponad metr wysokości. U Szafera górna granica to osiemdziesiąt centymetrów.









Oto najwyższe okazy tego gatunku. Być może energetyzujące sąsiedztwo miało na to jakiś wpływ.



Oczywiście dominowały znacznie niższe krzewy.



Idziemy dalej.



Docieramy do miejsca, gdzie linie przesyłowe są najgęstsze.





Pod liniami przesyłowymi rządzi trzęślica modra - Molinia coerulea.



Po drugiej stronie trawiastego pasa na jednej z brzóz brodawkowatych - Betula pendula wystąpił błyskoporek podkorowy - Innonotus obliquus f. sterilis.





Stojąc pod tym drzewem widzimy interesujący nas obiekt prawie w całej okazałości.



Las do którego wkraczamy jest bardzo podtopiony.





Znowu dominuje olsza czarna - Alnus glutinosa. Pomiędzy nią pojawia się płonnik pospolity - Polytrichum commune. Wbrew nazwie jest to gatunek stosunkowo rzadki.



Las jest taki sobie.



Zbliżamy się do drogi. W runie pojawia się orlica pospolita - Pteridium aquilinum.



I tak dotarliśmy do drogi, którą jest ulica Słowackiego.



Teraz przez chwilę pójdziemy w kierunku północnym a następnie odbijemy do Puszczy Dulowskiej.