Tedy podążając od Kopca Wandy przez Krzesławice dotarliśmy do Nowej Huty. Teraz właściwie mieliśmy jeden cel - dotrzeć tak szybko do przystanku na Placu Centralnym, jak tylko to możliwe. Oczywiście nie spieszyło nam się, ale musieliśmy mieć na uwadze najsłabsze ogniwa naszej wycieczki.



Tak więc o ile dobrze kojarzę to jest jeszcze ulica Bulwarowa



Kolejna ulica Stanisława Wojciechowskiego rozdziela Osiedle Zielone od Osiedla Słonecznego.



Napis Precz z komuną na ścianie tego bloku trochę razi. Wszak cokolwiek by nie powiedzieć o minionej epoce, to dzięki temu systemowi te budynki istnieją. Gdyby nie to to nawet nie było by na czym tego napisu umieścić.



Kolejne zaskoczenie. Nowa Huta jest zbudowana zgodnie z ideą Miasta Ogrodu. To taki prawie Nikiszowiec.





Skręcamy teraz w ulicę Stefana Żeromskiego. Zieleni jest tutaj jeszcze więcej.





Tutaj podziwiamy klon zwyczajny - Acer platanoides.



I już jesteśmy przy słynnej Alei Róż.





Rozglądamy się po okolicy skrzyżowania i widzimy przy ulicy Stefana Żeromskiego kasztanowiec zwyczajny - Aesculus hippocastanum, który teraz kwitnie. To skutek ataku szrotówka kasztanowiaczka.





Teraz już zdecydowanie podążamy Aleją Róż.



Zwracamy uwagę na robinię akacjową - Robinia pseudoacacia.



Poraża ją żółciak siarkowy - Laetiporus sulphureus.





Mijamy trawers parku.



Podziwiamy kolejny klon zwyczajny - Acer platanoides.



Róż ci tutaj dostatek, ale moim zdaniem mogłoby ich być ze dwa razy tyle.



Przekraczamy skrzyżowanie z Aleją Przyjaźni.



Oglądamy kolejny, moim zdaniem zaniedbany klomb z różami.



Jeszcze dwa widoki z okolicy Alei Róż





Idąc w kierunku Placu Centralnego zauważamy, że stąpamy po Libiążu, znaczy się lokalnym dolomicie diploporowym.



Na południowy-wschód od niego znajduje się najnowsza część Nowej Huty. Pasuje do starej części Nowej Huty niczym pięść do nosa.