W drugiej części naszej wędrówki poruszamy się trasą oznaczoną kolorem czerwonym. Na początku jest to południowa niecka wyrobiska. Potem wschodni skraj kamieniołomu i fragment szczytowej grani. Oczywiście cały czas będziemy mieli na uwadze poszukiwanie stanowisk roślin chronionych.



Przy drodze do wyrobiska znajduje się bardzo zielony gąszcz.



Ożywił go wyrzutek z ogrody, ubiorek tarczowy - Iberis umbellata.



Trafił się jeszcze wieczornik damski - Hesperis matronalis.



Jest i przegorzan kulisty - Echinops sphaerocephalus.





Blisko ścianki z jamami krasowymi leżały dziwnie uformowane wapienie.



To ogólny wygląd jednego z takich miejsc.



Dominują jednak piargi ze starszym rumoszem skalnym. Także ściany wyrobiska są bardzo spatynowane.





Na płytach wapieni, które mamy pod nogami ujawniają się dziwne formy.



To wbrew pozorom jakieś śmieci, głownie zetlała papa. Pozorem jest pewne podobieństwo do porostów z rodzaju Peltigera.



Ponieważ jest to stary śmietnik obecność kolejnego wyrzutka z ogrodu, tym razem groszku szerokolistnego - Lathyrus latifolius jest uzasadniona.



Pierwszym gatunkiem chronionym i to w dużej ilości był mech, drabik drzewkowaty - Climacium dendroides.



Kolejnym krzewem zarastającym ten teren był żarnowiec miotlasty - Sarothamnus scoparius.



Jedną z płaszczyzn oddzielności porastały zwarte kobierce mchów. Nie wiem co to jest.









Teraz mamy dwa gatunki chronione. Jest tutaj kruszyna pospolita - Frangula alnus oraz kruszczyk rdzawoczerwony - Epipactis atrorubens.





Gatunkiem stosunkowo rzadkim w tej okolicy, wbrew swojej nazwie jest nawłoć pospolita - Solidago virgaurea.



Inny chroniony mech, którego od pewnego czasu spotykam bardzo często to Dicranum polysetum.





Teraz przyjrzymy się kwiatom klinopodium pospolitego - Clinopodium vulgare.



Następnie mamy łopian mniejszy - Arctium minus.



Teraz zaczyna się drugi etap naszej wędrówki. Opuściliśmy kamieniołom i znajdujemy się na polach leżących na wschód od niego.





Z krawędzi zerkamy w dół niecki wyrobiska.



Pole po którym idziemy jak widać zostało wykoszone. Część skoszonego materiału tutaj pozostała.





Tym nie mniej coś ocalało. Są to wszędobylskie kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atrorubens.



Odrywamy na chwilę głowę od ziemi i spoglądamy na północ.





Za to pod nogami znajdujemy spore płaty chronionej wilżyny ciernistej - Ononis spinosa.





Jesteśmy dość wysoko i dlatego zaskakującym elementem była ta wierzba wawrzynkowa - Salix daphnoides.



(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 13.października.2013)