W zachodnich stokach wzgórza Grodzisko znajduje się znaczący dla geologii kamieniołom, znany jako Skała. Zostały w nim odsłonięte warstwy gogolińskie dolne triasu środkowego. Jego rangę podkreśla fakt wpisania na listę GEOSITES, co w geologii odpowiada obszarom NATURA 2000. Jest o tym mowa na stronie internetowej Chełmku, ale jego burmistrz dowiedział się o tym dopiero wtedy, kiedy wydał zgodę na składowanie tam części materiałów z wykopów. PRZECIEŻ OBIEKTU TEJ RANGI NIE WOLNO TRAKTOWAĆ JAKO WYSYPISKA ŚMIECI. Jak jest naprawdę zobaczymy, chociaż tytuł mówi jednoznacznie. Jego lokalizację oznaczyłem zielonym kółkiem.



Na początku mijamy nowy cmentarz i ze szczytu wzniesienia spoglądamy w kierunku zbiornika Dzieckowickiego zwanego też jeziorem Imielińskim.



Do interesującego nas kamieniołomu prowadzi polny trakt biegnący w dół stoku.





Do krawędzi wyrobiska doszedłem przez te pola.



W jednej ze ścian odsłaniają się wapienie płytowe.



Pod ścianą znajdziemy skrywający się w zaroślach śmietnik.





Podchodzę teraz pod ściankę, znajdującą się w północnej ściance, aby sprawdzić, czy są jakieś kamienie do wzięcia.



Następnie patrzę pod nogi.



Zerkam w niewielkie kawerny



I wreszcie spoglądam za siebie.



Między tym dobrem wszelakim natrafiam na zwietrzały wapień krynoidowy.



Potem miałbym szansę na chwilę odpoczynku. W tym momencie godzi się zauważyć, że ci, którzy oskarżali burmistrza o to co formalnie uczynił względem kamieniołomu zachowali się, jak ci, którzy nawołując do kamieniowania jawnogrzesznicy uprzednio nieźle sobie z nią używali, licząc na to, że nikt się o tym nie dowie.



Jest to tym bardziej proste, że od strony zewnętrznej całość tych instalacji maskuje rozłożysty dziki bez czarny - Sambucus nigra. Ale przecież Grzegorzek chodzi i się rozgląda.



Opuszczamy okolicę ścianki i już nic nie widać, szczególnie teraz w pełni sezonu wegetacyjnego.





Przy zachodniej krawędzi kamieniołomu znajdują się piargi.





To miejsce wygląda tak, jakby ktoś szykował sobie kamień na budowę.





Spogladam teraz na nieckę wyrobiska zza wierzby iwy - Salix caprea.



Po wyjściu na otwartą przestrzeń przyglądam się wschodniej, najważniejszej z punktu widzenia edukacji geologicznej krawędzi. Jak widać niewiele widać.



A kiedy podejdziemy bliżej, przechodząc przez łan trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios znajdziemy to co uprzednio.



Te instalacje próbuje maskować jeżyna popielica - Rubus caesius.



A dno równomiernie porasta trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.



Zerkamy za siebie i widzimy, że to co stanowi istotę ochrony oraz edukacji jest praktycznie niedostępne.



Tutaj widać część formacji pierwszego wapienia falistego.





Większa część tego terenu widziana od strony południowej wygląda tak.



Ja widać niewiele widać.



Dlatego na chwilę pozwalam sobie na plastyczne ujęcie kołysanego wiatrem trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.



Przy południowo-zachodnim skraju niecki wyrobiska także nie brak śmieci.





Wychodzimy schodami przy południowo-wschodnim krańcu niecki. Na początku widać rozłożystą wierzbę iwę - Salix caprea.



Osłania ona kolejny mikst kamieni i śmieci.



Znaczy się, że to miejsce dopiero czeka na sensowne zagospodarowanie i utrwalenie w lokalnej społeczności wiadomości, że to już nie jest miejscowe wysypisko śmieci.