W tym wątku pobędziemy trochę w środkowym odcinku Wąwozu Zbrza. W dalszym ciągu będzie to kamienna rzeka, chociaż tu i ówdzie trochę wody się pojawi. Także okoliczna przyroda będzie łudząco podobna do tej, którą pokazałem na wstępie. Trasę oznaczyłem na mapie firmy Compass kolorem jasnoniebieskim.



Jak widać roślinność runa otaczającej buczyny jest tutaj bardziej bogata. Z paproci dominuje wietlica samicza - Athyrium filix-femina. Zarys kamiennej rzeki jest bardzo wyraźny.





Z kamieni dominują szare dolomity zbrzańskie.



Pojawiają się też artefakty najmłodszej, współczesnej epoki geologicznej, czyli antropocenu.



A poza tym wokół jest pięknie, zielono.



Właśnie po raz pierwszy pojawiła się woda. Część kamieni jest biała. To prawdopodobnie kawałki karbonu dolnego



Rzeka zakręca.



Teraz mijamy próg z jasnej skały. To jest coś z karbonu dolnego.



Teraz kontrast pomiędzy szaro-białą kamienną rzeką a otaczającym ją lasem jest bardzo wyraźny.



W lesie poza bukiem pospolitym - Fagus sylvatica widać sosnę pospolitą - Pinus sylvestris. Są też młode klony jawory - Acer pseudoplatanus.



Podszyt jest tutaj wyraźny i bardzo gęsty.



Pomiędzy jasnymi i szarymi kawałkami dewonu pojawiają się rude kawałki jury środkowej.



Teraz oglądamy dwa potężne buki pospolite - Fagus sylvatica oraz ich częściowo odsłonięte korzenie.





Jak zaznaczyłem na wstępie, będzie pewna monotonia. Oto kolejne kamienie i kolejne sponiewierane korzenie nadbrzeżnego drzewa.





Opuszczam na chwilę koryto rzeki. Wychodzę na jej prawy brzeg.



Wśród roślin runa zauważam kopytnik pospolity - Asarum europaeum. Jest oczywiście przytulia wonna - Galium odoratum oraz podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria. Widać jeszcze siewki buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Zerkam na kamienną rzekę ale póki co wybieram drogę wzdłuż jej brzegu.





Kamienny trakt wolę oglądać z góry.



Są tutaj nawet bardzo ładne zakola.



Po drodze przecinamy skutki działalności dzików, tym razem, jak się dowiaduję głównie dwukołowych.



Wracam do koryta i od razu mamy piękny artefakt ze schyłkowego okresu epoki żelaza. Woda też tutaj się sączy.



A poza tym jest ślicznie.



Wśród kamieni zaintrygowało mnie to coś różowego. Podejrzewam, że jest to odmiana marmuru. Poza tym mamy na lewo jurę brunatną na prawo dewon środkowy a pomiędzy tym ciemnoczerwone kawałki antropocenu, czyli trywialną cegłę.



To kolejny przejaw działalności płynącej tędy wody, czyli kociołek eworsyjny.



Woda zapewne rwie tędy czasami z siłą wodospadu o czym mogą świadczyć korzenie powalonych drzew. Być może ostatnio zrobiła to w czerwcu.





Mijam teraz dość wysoki odcinek brzegu z niewielką skałką.



W tym kamiennym tłumie osobliwością jest kula miękkiej gliny, która została naszpikowana ostrokrawędzistymi kawałkami kamieni.



Idąc dalej mijamy kolejny próg z białawego laminowanego wapienia karbońskiego.



Rzeka wcina się tutaj bardzo mocno w stok wzgórza.



Ten odcinek kończę widokiem białego wapienia oraz sponiewieranej parasolki.