Tego dnia na jaworznicką Wapniówke udałem się przede wszystkim po to aby w towarzystwie osoby zainteresowanej poszukać w realu dziewięciornika błotnego - Parnassia palustris. Przy okazji określiłem stan zachowania stanowisk tutejszych kruszczyków - Epipactis. Szedłem tradycyjnie z zachodu na wschód, tak jak to przedstawiłem na mapce firmy Compass.



Na początku były gęste chaszcze.



Lokalnie rządził w nich trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.



Jasnym, kolorowym akcentem była mydlnica lekarska - Saponaria officinalis.



Mijamy pierwszy z osadników. On nie jest naszym celem.





Po drodze zauważam chaber nadreński - Centaurea stoebe.



Jest też dziewanna wielkokwiatowa - Verbascum thapsiforme.





Po przejściu trawersu pierwszego osadnika zauważamy, że droga jest tak jakby lepsza.



Także na szczyt drugiego osadnika prowadzi znakomita ścieżka.



Na górze króluje zieleń. Z drzew wyróżniamy sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris oraz olszę czarną - Alnus glutinosa.



Na trawiaste powierzchnie wkracza brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Lokalnie dominuje trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.



Z trudem znaleźliśmy pierwsze kruszczyki błotne - Epipactis palustris.



Pojawił się za to kruszczyk rdzawoczerwony - Epipactis atropurpurea.



Kolejne zagrożenie dla storczyków stwarza tutaj ostrożeń polny - Cirsium arvense.



A to jedyny znaleziony przez nas dziewięciornik błotny - Parnassia palustris.



Nieco dalej znowu rządzi trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.



Jest jeszcze i to w sporym płacie oman wierzbolistny - Inula salicina.



Pojawił się tutaj jeszcze dziewięćsił bezłodygowy - Carlina acaulis.



W sumie jest to dno niewielkiej płaskiej powierzchni.



Tutaj utrzymuje sie spora populacja kosatki kielichowej - Tofieldia calyculata.



Osobliwym zestawieniem jest dziewięćsił bezłodygowy - Carlina acaulis otoczony przez kruszczyka błotnego - Epipactis palustris.





Poza tym większe powierzchnie zajmuje w tej okolicy koniczyna pagórkowa - Trifolium montanum.



Na zakończenie wizyty wszedłem do lasu aby pokazać "czarne skałki".





Na jednej z nich wyrastał chaber nadreński - Centaurea stoebe.



Po zejściu na dół, w drodze powrotnej uwieczniłem jeszcze bylicę piołun - Artemisia absynthium.





Reasumując zauważyłem, że sporym zagrożeniem dla roślin chronionych jest tutaj spontaniczna sukcesja, co wyraziłem na łamach tygodnika Co Tydzień.