Dotychczasowe wątki o okolicy Trzebini Misiur, części Sierszy były preludium przed planowaną wycieczką w ramach muzealnych czwartków. Oczywiście organizuję je jako kustosz Muzeum w Chrzanowie i w każdy wakacyjny czwartek czekam do czwartej po południu. Potem ruszamy na około trzy godziny gdziekolwiek. Teraz było tak, co przedstawia mapa firmy Compass. Z racji obfitego materiału zdjęciowego całość musiałem podzielić na cztery części.



Do celu poszliśmy tradycyjnie skrótem wzdłuż linii kolejowej, teraz jak już wiemy znikniętej. Sądzę jednak, że z nasypem tak łatwo nie pójdzie. Na początku zauważyłem owocujący jarząb pospolity - Sorbus aucuparia.



Teraz mamy fragment ulicy Braci Romockich.



W zaroślach na nasypie znajdujemy kolejne kruszczyki - Epipactis.



A to już przejście na drugą stronę byłego torowiska i Eksnerówka jako taka. Widocznego na szczycie lasu na wszystkich znanych mi mapach brak.



Botanizując opowiadam o pełnokwiatowej formie mydlnicy lekarskiej - Saponaria officinalis.





Następnie zauważam, że większość trawiastych przestrzeni pokrywa trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.





Ścieżka wiodąca na szczyt wzniesienia jest tutaj trawiastym traktem.



Była tam między innymi rudbekia naga - Rudbeckia laciniata.



Pomiędzy trawami zauważyłem kozłek lekarski - Valeriana officinalis.



Całość oplatał chmiel zwyczajny - Humulus lupulus o żółtych liściach. Podejrzewam, że to jakiś wyrzutek z ogrodu.





Bardzo żółtym akcentem był dziurawiec zwyczajny - Hypericum perforatum.



Ten fioletowy chaber to raczej Centaurea phrygia.







Nieco dalej od drogi zauważam gatunek inwazyjny, jakim już tu i ówdzie jest sumak odurzający - Rhus typhina.



Teraz oglądamy po prostu zielony tłum



Następnie przechodzimy skrajem młodnika z dominacją sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris. To już podnóże stromego stoku Eksnerówki



Zanim zaczęliśmy go zdobywać obejrzeliśmy wykę wąskolistną - Vicia angustifolia.



A pod nogami ujawniają się grube otoczaki kwarców lidytów i innych rodzajów skał. Jest to zwietrzelina karbońskich warstw łaziskich, z których zbudowana jest ta góra. Ten materiał dotarł w te okolice z rejonu współczesnych Wadowic.





Spod szczytu spoglądamy za siebie. Wzgórze na horyzoncie to Przygoń, najwyższe wzniesienie Pagórów Jaworznickich.



Tutaj niemalże pod szczytem pewnym zaskoczeniem było znalezienie dzięgla leśnego - Angelica sylvestris.



Patrząc na las widać, że drzewa mają zdecydowanie powyżej 20 lat. Aż dziw bierze, że do tej pory kartografowie ich nie zauważyli.



Na szczycie wzgórza także widzimy otoczaki z piaskowców warstw łaziskich.



Teraz z luki w drzewostanie spoglądamy na północ. Lasy w dole to nasz zasadniczy cel.



Widać także leżącą na południe od Bukowna Diablą Górę. Bywaliśmy tam.



A to droga biegnąca północnym stokiem Eksnerówki. Jak widać stok padł ofiarą miłośników jazdy ekstremalnej, czyli dzików czterokołowych.



Powracamy do botanizowania. Oto łan konwalijki dwulistnej - Majanthemum bifolium.



Wiele roślin owocuje.



Pomiędzy nimi zauważamy pierwsze kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.



Jest też bodziszek cuchnący - Geranium Robertianum.



Kruszczyków jest tutaj bardzo dużo. Ten sprawia wrażenie mieszańca. Oto jego portret.