Tym razem sezon na zielniki wystartował znacznie wcześniej, co powinno nas ucieszyć. Chociaż mamy tutaj stosowny dział poradnikowy wielu w dalszym ciągu ma z tym problem, polegający na tym jak i w czym suszyć. Jako, że w życiu wysuszyłem już kilkadziesiąt tysięcy arkuszy podaję poradę w stylu zielnikowej karty rowerowej.

Punkt pierwszy - udajemy się do jakiegokolwiek dyskontu na pudłobranie. Z pudła wykorzystamy tylko dno.



Punkt drugi - zaopatrujemy się w prasę drukowaną na typowym papierze gazetowym.



Punkt trzeci - z pudła wycinamy płat nieco większy od gazety. Do sporządzenia jednej teczki zielnikowej będą nam potrzebne dwa takie płaty. Jeśli mamy wysuszyć więcej niż 100 arkuszy szykujemy sobie co najmniej 10 zestawów.



Punkt czwarty - karton solidnie dziurawimy, najlepiej nożem o ostrym końcu. Po każdym wbiciu można trochę przekręcić, aby otwór być nieco większy.



Punkt piąty - zbieramy rośliny. Przyszły okaz układamy na gazecie. Jeśli roślina jest mała pozyskujemy kilka egzemplarzy tak aby arkusz był pełen. Do arkusza dodajemy etykietkę. Większe okazy gniemy lub tniemy tak aby nie wystawały poza gazetę. Tutaj widzicie to na przykładzie rzodkiewnika pospolitego - Arabidopsis Thaliana. Przed wyrwaniem rośliny można jej jeszcze zrobić sesję zdjęciową, co w przyszłości ułatwi oznaczanie.



Punkt szósty - etykieta musi zawierać na początku trzy podstawowe informacje. 1 - gdzie roślina została zebrana. Tutaj opis może poszerzyć o informacje siedliskowe typu łąka, murawa, trawnik, skraj lasu, brzeg rzeki lub jeziora. 2 - kiedy została zebrana. 3 - kto zebrał. Mnie wystarczyło tyle. W przyszłosci korzystając z Geoportalu można do docelowej etykiety dodać nawet współrzędne geograficzne miejsca.



Punkt siódmy - arkusze z roślinami umieszczamy w teczce w następujący sposób. Tektura, pusta gazeta, gazeta z rośliną, pusta gazeta, .... tektura. W jednej teczce nie powinno być więcej niż pięć arkuszy z roślinami do wysuszenia. Całość potem trzeba będzie związać. Sznurek z pętelka na końcu musi być odpowiedni długi. Ja stosuję zasadę trzy razy dłuższy bok teczki + dwa razy krótszy bok teczki.



Punkt ósmy - Teczkę ściskamy wiążąc ją węzłem archiwalnym. W tym celu w pierwszym kroku ściskamy ją z boku.



Punkt dziewiąty - Następnie sznurek kierujemy w górę i przekładamy pod spodem teczki.



Punkt dziesiąty - Przeciągamy sznurek w sposób pokazany poniżej i całość mocno ściskamy.



Punkt jedenasty - Miejsce skrzyżowania sznurków przytrzymujemy palcami i wykonujemy niepełny półsztyk. Chodzi o to aby wolny koniec sznurka nie przeszedł na drugą stronę.



Punkt dwunasty - Dobrze związana teczka ma wyglądać w ten sposób.



Całość trzyma mocno, ale wystarczy jedno pociągnięcie aby łatwo się rozwiązała. Codziennie wymieniamy puste gazety. Suszymy okazy trzymając je w przewiewnym miejscu lub pod krokwiami dachu.
Robiąc zielnik musimy pamiętać, że jest istotna różnica pomiędzy wykonaniem wysokiej klasy siana a byle jakiej kiszonki.

1. jak długo suszymy,
2. jak z kolorami? oczekiwac wyblaknięcia czy nie?
3. jak z dużymi liscmi? trzeba je jakos roskładać na poczatku?
4. jak rozpoznać kiedy jest wysuszone
5. jak potem przechowywac zielnik
6. czy można suszyc w suszarkach elektrycznych (przed lub po suszeniu zwyklym)

1 - aż będzie całkowicie suche - zwykle trwa to dwa tygodnie. Trawy, sity i turzyce krócej.
2 - suszone rośliny blakną, ale taka jest cecha każdego siana. Niektóre czernieją, ale to jest czasem ich cecha taksonomiczna. Rośliny gruboszowate takie jak rozchodniki, rojowniki przez suszeniem powinniśmy na jakiś czas zanurzyć we wrzątku, osączyć z wody a następnie postępować tak jak powyżej.
3 - dużą roślinę dostosowujemy do arkusza poprzez przyginanie lub cięcie na fragmenty odpowiedniej wielkości. Każdą część suszymy osobno.
4 - najprostszym testem całkowitego wysuszenia jest podniesienie rośliny. Sucha trzyma się sztywno. Poza tym można ja delikatnie dotykać palcami. Tam, gdzie jest jeszcze wilgotna jest zimniejsza.
5 - Wysuszone rośliny przechowujemy w suchym pomieszczeniu. arkusze wiążemy w fascykuły o takich samych rozmiarach jak teczki w których były suszone. Fascykuły przechowujemy w szafach lub szczelnych pudłach. Dobrze jest też używać środków owadobójczych. Dawniej był to paradwuchlorobenzen, ale teraz już się tego nie robi - rakotwórczy. Zasadniczo zaleca się co pewien czas mrozić zbiory.
6 - zasadniczo unikamy grzejników elektrycznych, suszarek i żelazek. Tym sposobem można przyspieszyć proces suszenia, ale roślina jest mniej trwała.

dziekuje za odpowiedź