Idziemy dalej z biegiem Łużnika, aczkolwiek tym razem dość daleko od rzeki jako takiej. rozstaliśmy się z nią w poprzednim odcinku kiedy wpadła do dziury. Jednakże na samym początku tego serialu zaznaczyłem, że jedyną pewną rzeczą, według encyklopedystów jest miejsce, gdzie nasz bohater spotyka się w Jaworznie Szczakowej z Kozim Brodem. Co zatem płynie dalej. Po pierwsze do koryta pra-Łużnika wpadają jako dopływie cieki biorące początek z rejonu Pańskiej Góry w Balinie. Jest jeszcze, jako prawobrzeżny dopływ ciek wypływający z Suchego Stawu w miejscu zwanym Pola Mostki. Dalej na zachód mamy jeszcze kilka cieków odwadniających kompleks leśny Dobra - Wilkoszyn. No i pozostaje jeszcze przerzut między zlewniami, czyli łazienki części mieszkańców Ciężkowic.
Po tym przydługim wstępie wracamy na trasę. Ten odcinek na mapie firmy Compass jest oznaczony kolorem niebieskim.



Na początku przy wschodnim skraju lasu Cis, zaczynającego się na niewielką polaną, której dokumentowanie sobie odpuściłem, podziwiamy bardzo rozłożysty dąb szypułkowy - Quercus robur.



Idziemy teraz skrajem tego lasu.





Mijamy kolejne dość malowniczo omszałe dęby szypułkowe - Quercus robur. Wyraźnie widać, że linia kolejowa biegnie tutaj grzbietem pagórka.



W przeważającej części las od tej strony jest młody.





W końcu docieramy do jego zachodniego krańca. Przed nami zaczyna się większa polana.



Wkraczamy na nią. Jak widać jest to teren podmokły, o czy świadczy obecność, a właściwie masowe występowanie trzciny pospolitej - Phragmites australis





Wyraźnie widać, że musi tutaj być mokro. Ponieważ znajdujemy się w zlewni Łużnika, zapewne coś stąd sączy się w kierunku jego biegnącego kilkaset metrów na południe od tego miejsca koryta.





Przed nami kolejny płat lasu. Na jego tle bordową plamą zaznaczają się skupiska derenia świdwy - Cornus sanmguinea.



Dla urozmaicenia przy linii kolejowej podziwiamy kolejny rozłożysty dąb szypułkowy - Quercus robur. Zastanawiam się, czy to drzewo ma szansę przeżyć jej planowaną modernizację poprzez przystosowanie do ruchu pociągów z szybkością 160km na godzinę.



A póki co zbliżamy się do dereni świdwy - Cornus sanguinea na skraju lasu. Ciemne drzewa przed nami to olsza czarna - Alnus glutinosa.



Droga, którą idziemy jest dobra a zarazem malownicza.



Kolejnym obiektem na który zwracam uwagę jest dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Dalej, zbliżając się ponownie do torowiska napotykamy na kępę sosny zwyczajnej - Pinus sylverstris.



Teraz idziemy tak jakby z górki. Drogę od torowiska oddziela szeroki, ale zarośnięty rów.





Po pewnym czasie rów ujawnił się. W przyległym do niego drzewostanie rządzi olsza czarna - Alnus glutinosa.





Powoli zbliżamy się do cywilizacji. Pierwsze dowody już widać.



A to już koniec tego odcinka trasy naszej wycieczki. Oto niewielki mostek, pod który przepływa najważniejszy z prawobrzeżnych dopływów Łużnika.



Oto on z bliska.



Przeszliśmy teraz na północną stronę linii kolejowej. Tutaj mamy drogę biegnącą pod górę.



Nieopodal znajduje się poręba.



W sumie stwierdzamy, że nic tu dla nas ciekawego i decydujemy się powrócić na południową stronę linii kolejowej.



Zanim to uczyniliśmy zwróciłem jeszcze uwagę na stosunkowo świeże śmieci przy głównej drodze, będącej zarazem odcinkiem ścieżki rowerowej.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 21.marca.2013)