W tym momencie, patrząc na mapę firmy Compass zdecydowanie opuszczamy terytorium Trzebini, wbrew temu co wydawało mi się podczas wycieczki wkraczamy na terytorium Chrzanowa. Wędrujemy trasą oznaczoną kolorem czerwonym.



Znajdujemy się nad dopływem właściwego Łużnika, który tutaj dociera ze stoków Góry Grądkowej. Miejsce w dalszym ciągu nosi znamiona aktywności "dzików czterokołowych". Z drugiej strony stara się tutaj trochę kręcić.





A to już właściwy Łużnik





Chwilami trudno było spokojnie utrzymać aparat.





Po chwili natrafiamy na niewielką tamę, która miała rzekę spiętrzać, ale teraz nikt się nią nie interesuje. Ja chyba ostatnio widziałem ją w 2005 roku.





Teraz w dolnej części zdjęcia widzimy właściwy Łużnik a w górnej dopływ, który jak kiedyś nazwałem Łużniczkiem.



Teraz, chociaż jesteśmy w lesie, rzeka sprawia wrażenie wpuszczonej w kanał.



Idziemy dobrą drogą wzdłuż prawego brzegu.





Rzeka stała się tak jakby bardziej wyrywna.



Za chwilę korzystając z tego mostku przeprawimy się na lewy brzeg.



Oto widok rzeki w dalszym jej biegu na zachód. Nie byliśmy aż tak zdeterminowani aby przedzierać się przez te chaszcze.



Lepiej było skorzystać z dobrej drogi, która przy okazji jest szlakiem rowerowym gminy Chrzanów.



Tu i ówdzie zalegał wówczas śnieg.







W sumie jest ładnie, tylko szkoda, że część tych terenów została tak po prostu zalesiona sosną zwyczajną - Pinus sylvestris.





Starsze zarośla także utrudniają kontemplowanie widoku doliny rzeki.





Na szczęście wkrótce dolina zostanie otworzona na całej szerokości.



Jeszcze tylko przyjrzyjmy się dokładnie rozłożystej sośnie zwyczajnej - Pinus sylvestris.







Miniemy znajdujący się po prawej stronie drogi niewielki piaszczysty pagórek, także porośnięty sosną zwyczajną - Pinus sylvestris.



A to już dolina w całej okazałości. Linię rzeki wytycza pas drzew pośrodku zdjęcia. Na jej prawym brzegu znajdują się Pola Mrowce.



Zerkamy teraz w kierunku zachodnim. Teren jak widać jest ucywilizowany.



Koryto rzeki, wpuszczonej tutaj zdecydowanie w kanał zupełnie zdziczało.



Znajdujemy się teraz na prawym brzegu i celujemy w skraj lasu.





Jak widać na kilku odcinkach kanał, w który zamieniono rzekę jest nawet jako tako pielęgnowany.



A to już pewien prawobrzeżny dopływ. Według mapy sprzed 1980 roku to było główne koryto Łużnika, który miał wypływać z Jaworznickiej Krupki. Prawdopodobnie był to jeden z tych elementów, którymi czyniono te mapy niezbyt wiarygodnymi.



Tak ten ciek wygląda kiedy opuszcza las.



I ponownie Łużnik jako taki, na trawersie lasu.





Wzdłuż krawędzi lasu po prawej stronie widać ślad po korycie rzeki z okresu poprzedzającego regulację.