Tego dnia podczas wycieczki z geologami kolejny raz odwiedzałem skały w Czyżówce. Teraz od fachowców miałem okazję dowiedzieć się nieco więcej. Przy okazji ja odwdzięczyłem się im oznaczaniem spotykanych na trasie roślin. Na razie mapa firmy Compass z oznaczoną trasą tego przejścia.



Na początku ładny kwiatek, czyli pierwiosnka lekarska - Primula veris.







Potem jedna z jam powstałych przy okazji eksploatacji w tej okolicy kruszców. Widoczny jest rumosz z żółtawego dolomitu kruszconośnego. Tego dnia pozyskałem stąd fragment pokryty bardzo ciekawymi naciekami.





Nieopodal na stoku wyrastał fiołek Rivina - Viola riviniana.







Oto kolejna jama, pozostałość po działalności górniczej.



Ruszamy dalej pod górę. Mijamy okazały buk zwyczajny - Fagus sylvatica.







Okazałych drzew tego gatunku jest tutaj więcej.





O tej porze dominującą tonacją barwną liści był kolor żółtozielony



Cały czas wędrowaliśmy granicą buczyny oraz boru.



I wreszcie natrafiamy na właściwe skałki. W pracy doktorskiej Magdaleny Głogowskiej są one opisane jako dolomit diploporowy.





Zanim jednak przyjrzymy się dokładnie samej formacji czas na kolejny akcent botaniczny. Oto groszek wiosenny - Lathyrus vernus.









W szczelinach skał pojawiają się nawet przylaszczki pospolite - Hepatica nobilis.



Niskokątowe warstwowanie kopułkowe świadczy o bardzo niespokojnym procesie sedymentacyjnym związanym ze sztormami na szelfie kontynentalnym. Tutaj po części uwidacznia je niebieskie graffiti.







Oto kolejny obiekt botaniczny. Podejrzewam młodą nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



I znowu powracamy do kopułek.



Poniżej tej warstwy skały są bardziej pokruszone, co świadczy o tym, że było tutaj naprawdę burzliwie.



Czas jednak na aspekt botaniczny. Oto kolejny okazały buk zwyczajny - Fagus sylvatica na tle boru.



Na pniu innego drzewa znajduje się intrygująca narośl.



W środkowej części stoku spotykamy skałki oderwane o ścianki. Widać, że są one silnie skrasowiałe.





W górnej części formacji na powierzchni skałek są widoczne bruzdy. Głównie jest to wynik oddziaływania korzeni drzew i krzewów.



Tutaj w szczelinach skał istnieje bogatsze życie roślinne. Oto paprotnica krucha - Cystopteris fragilis.





Jest też zanokcica skalna - Asplenium trichomanes.





Uchwyciłem także szczyt rozwijającego się pędu orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



Buk na samym szczycie formacji jeszcze nie rozwinął liści.



Bardzo malowniczo w towarzystwie skałek oraz popołudniowym słońcu prezentowały się łany konwalii majowej - Covallaria majalis.





Za zakończenie proponuję zerknąć na to miejsce poprzez nisko zwieszającą się, niemalże kłaniającą się nam gałąź buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.



PS. Ten wątek rozpocząłem zakładać kilka minut po godzinie 23 31 grudnia 2012 a skończyłem w pierwszym kwadransie 2013 roku.