W tym wątku - https://www.bio-forum.pl/cgi-local/board-post.cgi?HTTP_REFERER=/3280/253535.html&action=form - pokazałem jak niespodziewany atak zimy w październiku 209 roku zmasakrował mojego około 10-letniego tulipanowca amerykańskiego - Liriodendron tulipifera. Teraz po nieco trzech latach od tamtego wydarzenia mogę napisać, że drzewo przeżyło i ma się w miarę dobrze. Zasadniczo cienię swoją prywatność, ale pozwolę sobie zaznaczyć okolicę w której mieszkam. Oto przybliżona lokalizacja na mapie firmy Compass.



Wszystkie zdjęcia wykonywałem z balkonu. Między pierwszym a ostatnim zdjęciem minęło około półtorej godziny. Na początku wyglądało to tak.





Po kilkunastu minutach powtórzyłem pierwsze ujęcie.



Następnie spojrzałem z góry na ogród mojego sąsiada. Czereśnia po lewej stronie zdjęcia rośnie jeszcze u mnie. Widoczne z tyłu drzewo przypominające postać wznoszącą ręce pomimo tego, iż wydaje się być martwe żyje, ale zielone gałęzie ma u dołu. To olsza czarna - Alnus glutinosa.



Patrzę teraz w kierunku wschodnim. Jesion wyniosły - Fraxinus exelsior na moim podwórku jak widać wciąż miał zielone liście.



I ponownie zerkam na tulipanowca - Liriodendron tulipifera. Teraz jest bardziej rozjaśniony.







Po kolejnych kilkudziesięciu minutach przerwy drzewo wyglądało tak.



I znowu ogród sąsiada.



A główny bohater tej akcji zmieniał się minimalnie



Spoglądam ponownie na jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.



Następnie zerkam na gąszcz gałęzi śliwy domowej w dość prymitywnej odmianie z pestką trwale związaną z owocem.



A to już kontrast pomiędzy zdecydowanie przygotowaną do zimy śliwą oraz kompletnie nie przygotowanym jesionem wyniosłym - Fraxinus excelsior.



A na zakończenie oczywiście tulipanowiec amerykański - Liriodendron tulipifera.