2012.09.30 06:49
W drugiej części spaceru po czułowskim Grodzisku będziemy w przybliżeniu poruszać się od szczytu w dół wzdłuż trasy oznaczonej na mapie firmy Compass kolorem żółtym.
Na razie jesteśmy jeszcze na końcówce zielonej trasy, blisko krawędzi skarpy. są tutaj niewielkie skałki.
Niektóre z nich przypominają blanki.
A to już zdecydowany początek żółtej trasy. Tak jakby placyk i zakończony kolejną wysoką skałką.
W jej partii szczytowej, ale z drugiej strony znajduje się malownicze skupisko grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.
Za skałką znajduje się kolejny tak jakby placyk.
Jest też następna ostra krawędź.
W końcu znajdujemy strukturę przypominającą niski wał.
Za wałem znajduje się stromy stok. Doszliśmy do wniosku, że to musi być grodzisko, ale nie do końca byliśmy przekonani.
Dopiero widząc te struktury nabraliśmy 99,99% pewności. Cały ten teren porasta las z dominacją grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.
Bardziej łagodnym stokiem zeszliśmy w dół.
Tutaj była kolejna płaszczyzna, tak jakby "dolny majdan".
Otaczały go resztki suchej zapewne fosy.
Poniżej znajdowała się kolejna ściana skalna. Znaczy się miejsce wyglądało na przygotowane do obrony.
Oto ostatni rzut oka w kierunku struktur poprawionych ręką ludzką.
Zaczynamy schodzić w dół. Stok jest stromy, bardzo łatwo było o "przyspieszenie liściowe", ale nikt się nie przewrócił.
Z drzew iglastych są tutaj modrzewie - Larix.
Schodząc dość ostrożnie mijamy kolejne naturalne przeszkody na drodze do szczytu wzniesienia.
W runie lasu zauważam ulistnione pędy wawrzynka wilczegołyka - Daphne mezereum.
A to już dolna równina, dość blisko krawędzi doliny Sanki.
Tutaj zwracam uwagę na grab zwyczajny - Carpinus betulus z miotełkowatymi kępkami gałązek. To powinno być dzieło grzyba Taphrina carpini.
A poza tym nic ciekawego.
Po szczęśliwym powrocie na główną drogę zwiedziliśmy jeszcze Górę Opatrzności. Kiedy w końcu dotarliśmy pod Łysinę poczytaliśmy tablicę informacyjną i dopiero tutaj uzyskaliśmy 100% pewności, że to było Grodzisko.
Na razie jesteśmy jeszcze na końcówce zielonej trasy, blisko krawędzi skarpy. są tutaj niewielkie skałki.
Niektóre z nich przypominają blanki.
A to już zdecydowany początek żółtej trasy. Tak jakby placyk i zakończony kolejną wysoką skałką.
W jej partii szczytowej, ale z drugiej strony znajduje się malownicze skupisko grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.
Za skałką znajduje się kolejny tak jakby placyk.
Jest też następna ostra krawędź.
W końcu znajdujemy strukturę przypominającą niski wał.
Za wałem znajduje się stromy stok. Doszliśmy do wniosku, że to musi być grodzisko, ale nie do końca byliśmy przekonani.
Dopiero widząc te struktury nabraliśmy 99,99% pewności. Cały ten teren porasta las z dominacją grabu zwyczajnego - Carpinus betulus.
Bardziej łagodnym stokiem zeszliśmy w dół.
Tutaj była kolejna płaszczyzna, tak jakby "dolny majdan".
Otaczały go resztki suchej zapewne fosy.
Poniżej znajdowała się kolejna ściana skalna. Znaczy się miejsce wyglądało na przygotowane do obrony.
Oto ostatni rzut oka w kierunku struktur poprawionych ręką ludzką.
Zaczynamy schodzić w dół. Stok jest stromy, bardzo łatwo było o "przyspieszenie liściowe", ale nikt się nie przewrócił.
Z drzew iglastych są tutaj modrzewie - Larix.
Schodząc dość ostrożnie mijamy kolejne naturalne przeszkody na drodze do szczytu wzniesienia.
W runie lasu zauważam ulistnione pędy wawrzynka wilczegołyka - Daphne mezereum.
A to już dolna równina, dość blisko krawędzi doliny Sanki.
Tutaj zwracam uwagę na grab zwyczajny - Carpinus betulus z miotełkowatymi kępkami gałązek. To powinno być dzieło grzyba Taphrina carpini.
A poza tym nic ciekawego.
Po szczęśliwym powrocie na główną drogę zwiedziliśmy jeszcze Górę Opatrzności. Kiedy w końcu dotarliśmy pod Łysinę poczytaliśmy tablicę informacyjną i dopiero tutaj uzyskaliśmy 100% pewności, że to było Grodzisko.