W drugiej części naszej wędrówki przez zgrupowanie porastające hałdę w Siemianowicach poznajemy jej wschodni oraz północny skraj. Przypominam, że poznajemy to zbiorowisko ante mortem. O tym co ma tutaj powstać post mortem opowiem w trzeciej, ostatniej części.
Tedy wyszliśmy na otwartą przestrzeń i zerkamy w kierunku huty.



Na skraju lasu znaleźliśmy kolejną topolę. Oznaczyłem ją jako topolę późną - Populus x canadensis "Serotina".



Zwracałem także uwagę na to co znajduje się pod nogami. W tym zielonym tłumie wyróżnia się stulisz pannoński - Sisymbrium altissimum.



Dostępu do wnętrza lasu broniła robinia akacjowa - Robinia pseudoacacia.



Kolejny barwny drobiazg to goździk kropkowany - Dianthus deltoides.



Kolejne młode drzewko to topola mieszańcowa - Populus x hybrida.



Skręcamy teraz w kierunku północnym. Robi się trochę nieprzyjemnie. Pod nogami mieliśmy sypki, szklisty żużel.



Okolicę rozświetlał swoim masowym wystąpieniem wiesiołek śląski - Oenothera subterminalis, dawniej Oenothera silesiaca.



Oto zbliżenie detali, dzięki którym posługując się wydanym w 2010 roku opracowaniem Krzysztofa Rostańskiego - Wiesiołki (Oenothera) występujące w Europie - oznaczyłem ten gatunek.









W sumie krajobraz nie jest zachwycający, chociaż bujna zieleń na takim siedlisku powinna cieszyć.



Wracam na chwilę do drzew. znalazłem kolejne skupisko klonu jawora - Acer pseudoplatanus.



Część hałdy już została rozebrana.



Tam, gdzie stało się to stosunkowo dawno wyrósł już łan komosy białej - Chenopodium album.



Jest też bardzo sponiewierany dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Na części hałdy wciąż trwa pożar. Kasuje on sporą liczbę drzew.





Ponieważ ten obszar nie był w sferze naszego zainteresowania pominęliśmy go przemieszczając się wzdłuż północnej krawędzi hałdy. Tutaj skupiłem się na ostrożniu polnym - Cirsium arvense.





Nieco bardziej w cieniu przycupnął sałatnik leśny - Mycelis muralis.



Wejście na teren hałdy z tej strony było praktycznie niemożliwe, ze względu na bardzo stromy stok. Na szczycie widać było kolejne zgrupowanie robinii akacjowej - Robinia pseudoacacia.



Hałda została z tej strony już mocno naruszona. Dzięki temu widać jej strukturę.



Kolejna osobliwość to dziewanna wielkokwiatowa - Verbascum thapsiforme. Rośliny są bardzo wysokie, co świadczyłoby, że podłoże jest tutaj żyzne.







Kolejna ciekawostka to trywialny goryczel jastrzębcowaty - Picris hieracioides.



Jest tutaj także prawdziwy oset. Wyraźnie widać, że jest to oset nastroszony - Carduus acanthoides.



Na całym terenie tam, gdzie nie ma drzew pojawiają się prawie łąki.



Z drzew dominują tutaj gatunki liściaste. To była pierwsza i jedyna jak się nieco później okazało sosna zwyczajna - Pinus sylvestris, którą napotkaliśmy na trasie naszego pracowitego spaceru. Ma ona około osiem lat. Towarzyszą jej brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Mijamy kolejny stromy stok hałdy.



W tej okolicy jest sporo topoli osiki - Populus tremula.



Tuż obok wyrasta brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Ciekawostką jest obfitość olszy czarnej - Alnus glutinosa. Znaczy się nawet tutaj szumią olsze na gór szczycie.





Idziemy dalej.



Teraz mijamy starzec jakubek - Senecio jacobaea.



Powróciliśmy do zachodniej krawędzi obszaru który mieliśmy spenetrować. Oto widok typowego dla tego miejsca podłoża.



A tak wygląda wierzchołek tego sztucznego wzniesienia.



Teren powoli się obniża, ale wejście w głąb lasu wciąż jest trudne. Jesteśmy już przy zachodniej krawędzi wzniesienia.



W tym miejscu mogliśmy wejść do lasu.



Oczywiście na ciąg dalszy zapraszam jak zaznaczyłem na wstępie do trzeciej i ostatniej części tego fotoreportażu.