Po dojściu nad Bolinę przeszedłem na drugą stronę drogi nr 79 i powędrowałem dalej z biegiem tego ścieku. Na mapie firmy Compass jest to trasa oznaczona kolorem żółtym.



Na razie zerkamy w stronę Mysłowic.



Po południowej stronie drogi Bolina istotnie się nie różni. Słusznie tedy nazywam ją ściekiem. Poza powaloną topolą proszę zwrócić uwagę na jeden z prawobrzeżnych dopływów.



Tym razem będziemy się poruszać po dość gęstym lesie. Ponieważ Bolina bywa wylewna, jest rzeczą zrozumiałą osadzanie przez nią tutaj żyznych osadów, dlatego pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica ma w tym miejscu doskonałe warunki rozwoju.



Z drzew zwracają uwagę siewki klonu jaworu - Acer pseudoplatanus. Górą rządzą topole.



Bliżej rzeki znajduje się nieco otwartej przestrzeni.



Tutaj także sfotografowałem przytulię białą - Galium album. Oczywiście kiedyś była to przytulia pospolita - Galium mollugo







Spore płaty, przede wszystkim w cieniu drzew, tworzy również rzeżusznik Hallera - Cardaminopsis Halleri.





Swoisty mikst tworzą od lewej lepnica rozdęta - Silene vulgaris oraz bniec biały - Melandrium album. Pierwszy gatunek ma tutaj lokalną przewagę.





Niestety, na otwartych przestrzeniach pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica ma zdecydowana przewagę, chociaż trzcina pospolita - Phragmites australis robi co w jej mocy. Tym nie mniej przeszedłem i przez to.





Jak przystało na teren podmokły bez trudu znalazłem sit rozpierzchły - Juncus effusus.



Latał tutaj także jakiś bzyg, ale nie był skłonny do pozowania.



Idziemy dalej.



Teraz z owadów napotkałem amerykańską biedronkę - Harmonia axyridis. Cóż jak przystało na gatunek inwazyjny jest wszędzie.



Teraz poruszałem się w miarę ostrożnie, ponieważ gdzieś w tym zielonym gąszczu skrywał się ciek.



Zanim go odnalazłem rozejrzałem się wokół. Był tutaj nieźle sponiewierany dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Ciek okazał się bardzo trudny do przejścia. Zauważyłem tylko, że zawiera on więcej wody od Boliny do której wpada.



Siłą rzeczy musiałem pójść nieco wyżej. Tutaj na wyższej terasie powodziowej znalazłem nerecznicę krótkoostną - Dryopteris carthusiana.







Był też kolejny łan rzeżusznika Hallera - Cardaminopsis Halleri.



Po chwili okazało się, że ciek wypływa spod skarpy. Prawdę powiedziawszy jest kanałem.





Wkrótce potem wyszedłem na trawiastą przestrzeń z nielicznymi drzewami. Oczywiście zapraszam do kolejnego odcinka.