W ramach zlecenia podczas którego pokazywałem młodzieży szkolnej ciekawe przyrodniczo zakątki Trzebini zajrzeliśmy na stanowisko buławnika czerwonego - Cephalanthera rubra w lesie w Krystynowie. Obawialiśmy się trochę, że po pierwszej publikacji mogło ono zostać znacznie uszczuplone. Na szczęście nic takiego jeszcze się nie stało, dlatego ponownie publikuję jego lokalizację na mapie firmy Compass.



Na początku widok cmentarza oraz drogi biegnącej na północny-zachód od niego.







Na zachód od cmentarza znajduje się las z dominacją brzozy brodawkowatej - Betula pendula. W runie dominuje kilka gatunków traw a wśród nich kłosownica leśna - Brachypodium sylvaticum, trzęślica modra - Molinia coerulea oraz perłówka zwisła - Melica nutans.





Buławnik czerwony - Cephalanthera rubra pojawia się już od skraju drogi.







Pewną odmianę stanowią płaty z przytulią północną - Galium boreale.



Jednakże w tym zielonym, trawiastym tłumie najbardziej rzucają się w oczy pojedyncze buławniki.







Wiele z nich porasta skarpy szybików, czyli warpie.



Oto największe z odnalezionych podczas tej wizyty skupisko tego storczyka.







Jest tutaj także dziewięćsił bezłodygowy - Carlina acaulis.



Drobne urozmaicenie stanowi tutaj posłonek pospolity - Helianthemum ovatum.



Większy zgrupowania tworzy także kokoryczka okółkowa - Polygonatum verticillatum.



Ale buławniki czerwone - Cephalanthera rubra są najważniejsze.



Oto wnętrze jednego z szybików.



Wśród znajdujących się tutaj roślin był dzwonek brzoskwiniolistny - Campanula persicifolia.



Czas teraz przyjrzeć się dominującej tutaj brzozie brodawkowatej - Betula pendula. Można także obejrzeć ogólny charakter tego zbiorowiska.







Zerkamy teraz do kolejnego szybiku.



Schodząc w kierunku biegnącej wzdłuż zachodniej krawędzi tego płatu drogi natknęliśmy się jeszcze na przylaszczkę pospolitą - Hepatica nobilis.



Po obu stronach drogi las jest właściwie taki sam, z tą jednak różnicą, że nie ma tam aż tylu buławników czerwonych.



Pewien antropogeniczny akcent stanowi biegnąca tędy linia energetyczna.



W lesie, chociaż to stok wzniesienia pojawia się sporo olszy czarnej - Alnus glutinosa.



Bywa również wierzba iwa - Salix caprea.



Pewnym reliktem pierwotnego lasu liściastego są spore płaty podagrycznika pospolitego - Aegopodium podagraria.





Zaczynamy wracać. Zbliżamy się do drogi biegnącej wzdłuż północnej krawędzi tego płatu. Mijamy kolejny płat podagrycznika pospolitego - Aegopodium podagraria.



Przy skrzyżowaniu, ale poza oglądanym płatem znaleźliśmy janowiec barwierski - Genista tinctoria.



Była też okazja do porównania siewek dębu bezszypułkowego - Quercus petraea oraz dębu szypułkowego Quercus robur.





Jeszcze jeden widok pięknego lasu.



A na zakończenie, żeby nie było aż tak miło taki akcent.