Kontynuujemy odkrywanie Czarnego Bagna. Teraz pójdziemy na południe wzdłuż lasu oraz poręby. Od razu zerknijmy na mapę firmy Compass.



Na razie jednak zajmę się północno wschodnim narożnikiem lasu graniczącym z Czarnym Bagnem.





I tutaj nie brak kruszczyków - Epipactis.





Tuż obok rósł wężymord niski - Scorzonera humilis.



Pomiędzy drzewami widać drogę, którą zaraz ruszę na południe.



Część lasu na tym obszarze Czarnego Bagna została wyrąbana, ale tu i ówdzie przy drodze granicznej pozostawiono okrawki, które poznawaliśmy uprzednio. Teraz zdecydowanie ruszam na południe skrajem poręby.



A to już kolejne okrawki, które pozostały ze starego lasu na Czarnym Bagnie.





Teraz przecinam rów biegnący ze wschodu na zachód.



W jego korycie znalazłem kolejny relikt flory bagiennej. Jest nim wiązówka błotna - Filipendula ulmaria.



Jest i kolejny kruszczyk - Epipactis.



Oto kolejny rzut oka na las.



Oto kolejny rzut oka na drogę graniczną.



Po drodze mijamy skupisko jeżyn - Rubus.



Trafiła się nawet leszczyna - Corylus avellana.



Tym nie mniej dominują kruszyny - Frangula alnus.





Jest i olsza czarna - Alnus glutinosa.



Ponadto udało mi się znaleźć wierzbę piaskową - Salix repens ssp. arenaria.



Las w dalszym ciągu ma charakter pośredni pomiędzy borem świeżym a borem mieszanym.





Bardzo ciekawie na tle boru świeżego wyglądała ta owocująca kruszyna - Frangula alnus.



Jest i kolejny relikt bagienny. Oto krwiściąg lekarski - Sanguisorba officinalis porażony przez mączniaka - Sphaerotheca ferruginea.



Jestem już prawie przy końcu odcinka drogi biegnącej na południe.



Oto skrzyżowanie leśnych dróg. Teraz skręcę na zachód. Tym sposobem zakończyłem odkrywanie Czarnego Bagna i rozpoczynam powrót do Chrzanowa przez Jaworzno, gdyż ponowny powrót do Trzebini byłby zupełnie bez sensu.



Przy samym zakręcie znalazłem kępę rzepiku - Agrimonia eupatoria, którą dla zmyłki ozdabia krwawnik - Achillea millefolium.



Drogę biegnącą na zachód otacza bór dość świeży.



Idąc rozglądam się za grzybami pasożytniczymi. Oto Erysiphe knautiae porażający driakiew - Scabiosa ochroleuca.



A droga jak to droga, po prostu biegnie sobie w dal.



Na poboczu znajduję kolejne kruszczyki - Epipactis.



I znowu droga. Widoczne na poboczu krzewy były ku mojej uciesze chore.



Okazało się, że to wierzba iwa - Salix caprea porażona przez Uncinula adunca.





Dalej idą kolejne kruszczyki - Epipactis.



Jest też dość trywialny sadziec konopiasty - Eupatorium cannabinum.



Dość ciekawie na tle bardzo świeżego boru prezentuje się lipa drobnolistna - Tilia cordata.



A obok niej była siewka brzozy omszonej - Betula pubescens porażona przez mączniaka - Microsphaera penicillata. Tego mączniaka znalazłem dopiero po raz drugi.