W czwartej części odcinka opisującego moją wędrówkę po uroczysku Kolawica docieram do drogi biegnącej równolegle do doliny Żabnika od strony północnej. Tak to się przedstawia na mapie firmy Compass.



Jestem w tej chwili kilkanaście metrów od drogi. Jak widać w drzewostanie dominują sosna - Pinus sylvestris i brzoza brodawkowatą - Betula pendula.




Po drodze trafił się jeszcze jeden porośnięty sosnami pagórek.



Kiedy go pokonałem zauważyłem prześwitującą pomiędzy drzewami porębę. Jej skrajem biegnie droga.





Po wyjściu z lasu po prawej stronie drogi znalazłem okazała nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Sama droga, jak widać jest dobrze utwardzona. To konieczność wynikająca z gospodarki leśnej.





Jestem już przy skrzyżowaniu z drogą, którą ku północy poprowadzono niebieski szlak turystyczny.



Wzdłuż drogi natrafiamy na dowód prowadzonego tutaj pozyskiwania drewna.



A oto dowód, że jesteśmy na szlaku.



W tej okolicy w runie lasu dominuje borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.



Trafiła się tutaj również inwazyjna nawłoć późna - Solidago gigantea. Jestem przekonany, że to ona między innymi dlatego, że to kompletny "łysol".







Powoli zbliżam się ku końcowi odcinka drogi biegnącej ku północy. Dzień był bardzo słoneczny, dlatego niektóre zdjęcia, tak jak to są bardzo rozświetlone.



Teraz skręcam na zachód drogą biegnącą równolegle do krawędzi piaskowni.



Tutaj też po raz pierwszy dla tej okolicy znalazłem kruszczyka - Epipactis. Oczywiście w tym stanie trudno rozpoznać gatunek.



Porębę, którą mijaliśmy na początku obchodzimy teraz od północy. Jak widać jest już ona zalesiana.



Tą drogą biegnie szlak turystyczny.



Doszedłem nim do kolejnego skrzyżowania dróg i ponownie skręciłem ku północy. Od tej pory znalazłem się na nowej powierzchni badawczej.



Teraz zwracam uwagę na liczną w runie częściowo chronioną kruszynę pospolitą - Frangula alnus.





Są i kolejne ściśle chronione kruszczyki. Tym razem stawiam Epipactis helleborine.





A teraz tytułem przerywnika po prostu zielony tłum.



A w runie trafia się borówka czarna - Vaccinium myrtillus. Są też dwie siewki dębu czerwonego - Quercus borealis var. Maxima. Skrywa się tutaj również młody kruszczyk - Epipactis.



Idę dalej na zachód drogą biegnąca blisko krawędzi piaskowni.



Po drodze co i rusz, tak jak teraz trafiam na kruszczyki - Epipactis.



Miejscami znajdują się trawiaste powierzchni. Z ciekawych gatunków pojawia się tutaj perłówka zwisła - Calamagrostis epigeios.





W tej części lasu, ku swojemu zaskoczeniu trafiłem na okazałe świerki - Picea abies.







I chociaż miejsce to znajduje się dość daleko od cywilizacji trafiłem także na coś takiego.



A las jak to las, przyjmuje wszystko i szumi jakby nic się nie stało.





A teraz pora na mały przerywnik grzybowy. Oto dziurawiec zwyczajny - Hypericum perforatum porażony przez Erysiphe hyperici.





Powoli zbliżam się ku końcowi tego odcinka trasy. Teraz w drzewostanie dominuje młoda sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Są też płaty z brzozą brodawkowata - Betula pendula oraz świerkiem - Picea abies.





Czas zatem na kolejny barwny przerywnik. Oto jarząb pospolity - Sorbus aucuparia.



I znowu mijamy świerki stare i młode.





A to już koniec tego odcinka. Znowu mamy drzewostan z dominacją brzozy brodawkowatej - Betula pendula.