2011.09.13 13:59
W trzeciej części naszego spaceru poruszamy się trasą oznaczoną na mapie firmy Compass kolorem brązowym.
Tuż przed skrzyżowaniem z kolejną leśną drogą przecinającą dolinę Żabnika znaleźliśmy następny zalany odcinek.
Część doliny zarastała trawa.
Nachylały się nad nią walące się drzewa.
Mijamy ten odcinek wychodząc nieco powyżej dna doliny.
Z tej perspektywy bardzo malowniczo wyglądają rosnące w korycie paprocie, głównie wietlica samicza - Athyrium filix-femina.
W każdym bądź razie jest dziko.
A to już przecięcie koryta Żabnika oraz leśnej drogi. To miejsce jest bardzo ocienione. Tutaj rządzą bakterie żelaziste.
Tuż obok, w miejscu bardzo suchym wystąpiła kokoryczka okółkowa - Polygonatum verticillatum.
Tutaj też po raz pierwszy natknąłem się na omieg górski - Doronicum austriacum. Gatunek ten jest stąd notowany od dawna.
W odległości kilkunastu metrów od miejsca pojawienia się bakterii żelazistych natrafiamy na gęste zarośla młodych świerków. W nich skrywa się obecne źródło Żabnika.
A ponad doliną mamy gęsty las, w którym barwne akcenty daje jarząb pospolity - Sorbus aucuparia.
Od tego momentu zdecydowanie zaczyna się "dolina suchej wody".
Po kolejnych kilkudziesięciu metrach natrafiamy na głębokie suche koryto. Prawdopodobnie jest to wykopane sztucznie koryto Jaworznika II, którym miał on wpadać do Żabnika. W końcu po interwencjach Jaworznik II puszczono estakadą nad Żabnikiem.
W tej partii lasu po dłuższym czasie trafiliśmy na kolejne stanowisko kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine.
Oto dalszy odcinek suchego koryta oraz rosnąca w nim konwalia majowa - Convallaria maialis.
Idziemy dalej lasem wzdłuż prawego brzegu.
Tutaj natrafiamy na kolejne skupisko wawrzynka wilczego łyka - Daphne mezereum.
Jest i kolejny powalony świerk.
Schodzimy ponownie do suchego koryta Żabnika.
Idąc do góry drodze mijamy taki dąb szypułkowy - Quercus robur.
Jesteśmy ciągle w dolinie Żabnika. Co się tyczy fizjonomii lasu nic się nie zmienia. No może nieco więcej jest tutaj orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.
Tuż przed skrzyżowaniem z drogą do Boru Biskupiego las się zagęszcza.
Dlatego szybko wychodzimy na prawy brzeg. Bór jak bór.
Spoglądamy na sztuczne koryto Jaworznika II aby następnie pójść wzdłuż niego do Płockiej Drogi.
Na zakończenie sfotografowałem kolejnego kruszczyka - Epipactis.
Tuż przed skrzyżowaniem z kolejną leśną drogą przecinającą dolinę Żabnika znaleźliśmy następny zalany odcinek.
Część doliny zarastała trawa.
Nachylały się nad nią walące się drzewa.
Mijamy ten odcinek wychodząc nieco powyżej dna doliny.
Z tej perspektywy bardzo malowniczo wyglądają rosnące w korycie paprocie, głównie wietlica samicza - Athyrium filix-femina.
W każdym bądź razie jest dziko.
A to już przecięcie koryta Żabnika oraz leśnej drogi. To miejsce jest bardzo ocienione. Tutaj rządzą bakterie żelaziste.
Tuż obok, w miejscu bardzo suchym wystąpiła kokoryczka okółkowa - Polygonatum verticillatum.
Tutaj też po raz pierwszy natknąłem się na omieg górski - Doronicum austriacum. Gatunek ten jest stąd notowany od dawna.
W odległości kilkunastu metrów od miejsca pojawienia się bakterii żelazistych natrafiamy na gęste zarośla młodych świerków. W nich skrywa się obecne źródło Żabnika.
A ponad doliną mamy gęsty las, w którym barwne akcenty daje jarząb pospolity - Sorbus aucuparia.
Od tego momentu zdecydowanie zaczyna się "dolina suchej wody".
Po kolejnych kilkudziesięciu metrach natrafiamy na głębokie suche koryto. Prawdopodobnie jest to wykopane sztucznie koryto Jaworznika II, którym miał on wpadać do Żabnika. W końcu po interwencjach Jaworznik II puszczono estakadą nad Żabnikiem.
W tej partii lasu po dłuższym czasie trafiliśmy na kolejne stanowisko kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine.
Oto dalszy odcinek suchego koryta oraz rosnąca w nim konwalia majowa - Convallaria maialis.
Idziemy dalej lasem wzdłuż prawego brzegu.
Tutaj natrafiamy na kolejne skupisko wawrzynka wilczego łyka - Daphne mezereum.
Jest i kolejny powalony świerk.
Schodzimy ponownie do suchego koryta Żabnika.
Idąc do góry drodze mijamy taki dąb szypułkowy - Quercus robur.
Jesteśmy ciągle w dolinie Żabnika. Co się tyczy fizjonomii lasu nic się nie zmienia. No może nieco więcej jest tutaj orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.
Tuż przed skrzyżowaniem z drogą do Boru Biskupiego las się zagęszcza.
Dlatego szybko wychodzimy na prawy brzeg. Bór jak bór.
Spoglądamy na sztuczne koryto Jaworznika II aby następnie pójść wzdłuż niego do Płockiej Drogi.
Na zakończenie sfotografowałem kolejnego kruszczyka - Epipactis.