Oto ostatnia część fotoreportażu. Na celownik wzięliśmy las Wierzysko. Jak dla mnie są to Łaziska Średnie. Według oficjalnej strony internetowej - http://www.gim1-laziska.oswiata.org.pl/przyroda/kult_w/index_w.html - są to Łaziska Górne. Nasz spacer będzie obejmował opisane tamże punkty od 11 do 6. Na terytorium lasu, bliżej jego wschodniej krawędzi znajdują się współrzędne - N: 50stopni, 8minut, 43sekundy; E: 18stopni, 53minuty. Oto droga prowadząca do lasu.



Drzewo na poboczu to wierzba krucha - Salix fragilis.



Jest tutaj również linia wysokiego napięcia oraz młodnik sosnowy - Pinus sylvestris.



Oto małe co nieco z ekotonu.



Jest tutaj między innymi topola osika - Populus tremula.



Centrum lasu zajmuje starodrzew bukowy, ale na obrzeżach dominują młode olsze czarne - Alnus glutinosa. Ciekawostką jest rządząca w runie pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Napotkaliśmy także pochodzącego z Azji niecierpka drobnokwiatowego - Impatiens parviflora.



Jest i porażony przez Sphaerotheca balsaminae niecierpek pospolity - Impatiens noli-tangere.



Oto i wygląd buczyny. Podobno miał tutaj powstać rezerwat przyrody, ale jakoś tak się stało, że go nie ma. Większość lasów śląskiej puszczy tak właśnie wyglądała.





Część zdjęć nie wyszła mi zbyt dobrze, ale i te pokażę. Tutaj widać, że są tutaj także drzewostany jest w wieku średnim.



Ważnym obiektem w lesie jest bunkier, dziś między innymi mieszkanie dla nietoperzy.





W wielu partiach lasu spore połacie zajmuje wietlica samicza- Athyrium filix-femina.



Tu i ówdzie trafia się jeżyna Bellardiego - Rubus pedemontanus.



Przechodzimy teraz przez partię lasu, gdzie znajdowały się biedaszyby oraz kopalnia węgla kamiennego Szczęście Henryka.





Dochodzimy do kolejnego płatu wietlicy samiczej - Athyrium filix-femina.



A przy drodze była jakaś turzyca odległokłosa. Po ostatniej dyskusji na forum nie odważę się nazwać jej po łacinie



A okazałe buki szumią nad tym i "wszystko im lotto".



Powoli zbliżamy się do północno-wschodniego skraju lasu. Tutaj także rządzi olsza czarna - Alnus glutinosa wspomagana przez pokrzywę zwyczajna - Urtica dioica.





A przy drodze pod okazałym drzewami owocuje dziki bez koralowy - Sambucus racemosa. Poraża go mączniak, jak dla mnie i dla tych którzy zatrzymali się na B. Sałacie to Microsphaera vanbruntiana.





Po wyjściu z lasu trafiamy na Górę św. Jana i ulokowany tutaj punkt wypoczynkowy.



A oto bardzo ważny zabytek Łazisk, kapliczka przedstawiająca św. Jana Ewangelistę. To jest replika, ponieważ oryginał został rzetelnie zniszczony przez hitlerowców.







Powoli kończymy nasz spacer. Oto polne przedłużenie ulicy św. Jana.



Wiele pól jest tutaj uprawianych. Oto łan koniczyny perskiej - Trifolium resupinatum.





Idziemy dalej. Gdzieś tam w dole czeka nasz minibus.



Oczywiście cały czas znajdowaliśmy po kilka chwil na zajmowanie się botaniką. Oto olszewnik kminkolistny - Selinum carvifolia.





Równolegle do drogi znajdują się stare hałdy kopalniane i hutnicze.



Tym nie mniej w tej okolicy poznajemy raczej rolnicze oblicze Górnego Śląska.



I nie są tego w stanie zmienić resztki kolejnych hałd.



Tym nie mniej ostatnie zdjęcia pokażą rośliny. Na początek krzywoszyj polny - Lycopsis arvensis. Oczywiście teraz to on jest farbownik polny - Anchusa arvensis.





Całość kończymy zbliżeniem chabra bławatka - Centaurea cyanus.