Kolejnym celem naszej wycieczki do Mikołowa była tak zwana Wymyślanka. Sporo informacji na jej temat znajduje się tutaj - http://www.mikolow.um.gov.pl/informator.php oraz tutaj - http://mikolow.naszemiasto.pl/artykul/999033,kiedys-miejsce-kultowe-dzisiaj-jakby-zapomniane,id,t.html.
Dzieło rotmistrza Korwin-Wierzbickiego nazywało się pierwotnie Dolina Charlotty. Ja pokażę tylko stan tego miejsca w dniu w którym je odwiedziłem. Zanim tam doszliśmy zwróciłem uwagę na niezbyt wyniosłe a ponadto mocno sterane jesiony wyniosłe - Fraxinus excelsior.





Po drodze minęliśmy również topolę Simona - Populus simonii.





Do parku wkraczamy od strony ulicy Górniczej. przechodząc pod malowniczo oświetlonym tego dnia kasztanowcem zwyczajnym - Aesculus hippoocastanum.



Oto początek promenady. Pierwsze trzy drzewa to jawory - Acer pseudoplatanus.



Nieco dalej godny uwagi jest okazały buk zwyczajny - Fagus sylvatica.



Idąc dalej mijamy równie wiekowy grab zwyczajny - Carpinus betulus.





Kolejnym matuzalemem, jak na tę okolicę był wiąz szypułkowy - Ulmus laevis.







Te drzewa raczej pamiętają czasy fundatora. Nowością jest tutaj jarząb mączny - Sorbus aria.



Dalej idzie mocno sponiewierana lipa drobnolistna - Tilia cordata.



Park założono w dolinie rzeki Jamny. Dlatego bardzo tutaj na miejscu są olsze czarne - Alnus glutinosa. Wiele z nich osiąga spore rozmiary.



Oto jedna z parkowych sadzawek.



Na jej brzegu rośnie sitowie leśne - Scirpus sylvaticus.



Wśród ozdobnych krzewów występuje tutaj dereń biały - Cornus alba. To współczesne nasadzenie.



Oto jedna ze wspomnianych na wstępie wiekowych olsz czarnych - Alnus glutinosa.



Nowością jest kolejne drzewo, dąb czerwony - Quercus borealis var. Maxima.



Gatunkiem rodzimym bardzo rzadko spotykanym w parkach jest olsza szara - Alnus incana.







Oto następna sadzawka, która znajduje się w bocznej dolince.



Nitkowate zielsko to oczeret jeziorny - Schoenoplectus lacustris.



Tutaj jałowiec - Juniperus virginiana oplata kielisznik zaroślowy - Calystegia sepium.



Oto kolejna z bocznych dolinek. Mało interesujące miejsce, chociaż ulokowanie tutaj jeszcze jednej sadzawki byłoby bardzo naturalnym rozwiązaniem.



Oto inny widok ogólny. Drzewo o białej korze to brzoza omszona - Betula pubescens.



Oto zbliżenie jej liści.



Są tutaj również jakieś kamienne kompozycje złożone z głazów narzutowych maskowane przez siewki klonu zwyczajnego - Acer platanoides.





Inny malowniczy zakątek zajmują paprocie. To o ile dobrze pamiętam wietlica samicza - Athyrium filix-femina.



Jest również pewien dysonans, znak sposobu traktowania burżuazyjnych zachcianek dawno, dawno temu w odległym PRL-u, chociaż na on czas była to już i to przedwojenna własność miasta, legalna, oczywiście.



I wreszcie natrafiamy na kamień informujący o właściwej nazwie tego miejsca. To efekt opamiętania się dzisiejszych pasjonatów.



Doszliśmy już prawie do końca. Tutaj rzeka jest prawie dzika. Otaczający ją drzewostan również sprawia wrażenie dzikiego



Tutaj z parkiem sąsiaduje współczesne blokowisko.



Dlatego na zakończenie wizyty w tym miejscu lepiej zerknąć w korony drzew.



Po opuszczeniu parku, w drodze powrotnej zwróciliśmy uwagę na kilka ciekawych budynków. Oto jeden z nich.



Do Mikołowa wróciliśmy jeszcze na obiad, ale przedtem pojechaliśmy do Bujakowa.