2011.07.14 22:53
Oto kolejny powrót do przeszłości, niezbyt odległej, bo tegorocznej. W tym czasie na symboliczne parę dni znalazłem trochę czasu aby odwiedzić swoje strony rodzinne. Przy okazji wykonałem kilka fotoreportaży. W dużym uproszczeniu teren ten znajduje się w pół drogi pomiędzy Rybnikiem a Raciborzem.
Tutaj zaczynamy od rejonu określonego następującymi współrzędnymi - N: 50 stopni, 4 minuty, 15 sekund; E: 18 stopni, 22 minuty, 50 sekund. Zaczynamy w lesie, który formalnie należy do gminy Kornowac. Tego dnia w luźnym drzewostanie rzucały się w oczy kępy zawilców gajowych - Anemone nemorosa.
Oto zbliżenie ich kwiatów.
Opuszczamy obszar zabudowy. Znajdujemy się w dolince. Las po lewej stronie od zawsze nazywaliśmy Pański. Na oficjalnych mapach tę okolicę określa się jako Mańdoki. Na wprost, ciemny drzewostan to cel naszego spaceru, czyli Dąbrowiak. Na tym zdjęciu na uwagę zasługuje plama na polu uprawnym. To rodzące się mokradło.
Od tej chwili droga idzie wyraźnie pod górkę. To tędy przez osiem lat niemalże dzień w dzień chodziłem do szkoły podstawowej. Kulminację wzniesienia nazywaliśmy Kasztanowa Górka. Tutaj po prawej stronie zdjęcia na uwagę zasługuje zgrupowanie dębów szypułkowych - Quercus robur o rozmiarach pomnikowych.
Pomiędzy dębami także znajdują się ciekawe instalacje. To kolejna wariacja na temat - Żegnaj telewizorku.
Lewa strona tej drogi była obsadzona kasztanowcami - Aesculus hipocastanum. Teraz sporo drzew tego gatunku wypadło.
A pod drzewami mamy niestety również kolejny dowód na to, że Polskę zamieszkuje pokolenie "pampersów".
Kasztanowa Górka nie jest tuż tak wyraźna jak w czasach mojego dzieciństwa.
Jak widać część drzew została zastąpiona przez brzozy, wierzby oraz dęby. Widoczny w tle las to formalnie Dąbrowiak. Dla nas był to zawsze Czarny Las.
W okolicy tego kasztanowca znalazłem w 2.08.1980 roku flagowca olbrzymiego - Meripilus giganteus. Drzewo, które go wykarmiło już nie żyje. Owocniki obserwowałem od 1977 roku. Okaz jest, mam nadzieję,przechowywany w zielniku IB PAN w Krakowie pod numerem KRAM F-18343
Oto punkt zwrotny naszego spaceru, tak zwana Krzyżówka. Tutaj drogę przecina linia wysokiego napięcia. Miejsce to określają następujące współrzędne - N: 50 stopni, 3 minuty, 45 sekund; E: 18 stopni, 22 minuty, 53 sekundy. Od tej chwili skręcamy na wschód.
Na części tutejszych pól utworzono szkółkę drzewek owocowych a właściwie bank zrazów.
Aby z tego miejsca dojść do lasu należy zejść stromo opadającą drogą. Wzdłuż niej także były posadzone kasztanowce. Wiele z nich także padło.
Dnem doliny płynie niezbyt szeroki ciek. Jeden ze strumieni składających się na zlewnię rzeki Sumina.
Las Dąbrowiak porasta bardzo pagórkowaty teren. Dla swoich celów podzieliłem go na trzy części, chociaż jest obszarowo porównywalny z lasem położonym w sąsiedztwie mojego domu, który pomimo zajmowania terenu po obu stronach drogi Rynbnik - Racibórz traktuję jako jedną powierzchnię badawczą. Ponadto wyodrębniłem dwa ekonony. Na tym zdjęciu pokazuję część północną Dąbrowiaka.
A oto droga oddzielająca część północną od południowej.
A oto droga wiodąca do zachodniej części południowego fragmentu Dąbrowiaka.
Tutaj na poboczy pomiędzy ziarnopłonem wiosennym - Ficaria verna rośnie lepiężnik biały - Petasites albus.
Niemalże od zawsze był w tym miejscu potężny buk zwyczajny - Fagus sylvatica. Teraz drzewo umiera stojąc.
Większe partie drzewostanu zajmował świerk - Picea abies. Być może to dlatego to miejsce zyskało swą nieformalną nazwę - Czarny Las.
Teraz świerki są sukcesywnie usuwane. Przy okazji ujawniane są kolejne okazałe buki.
A oto widok w następne obniżenie terenu.
Znajdujące się na poboczu zawilce gajowe - Anemone nemorosa już się zdrzemnęły.
Rozlewisko w dole porasta młoda olszyna. starodrzew został wycięty, ponieważ miała tutaj być prowadzona inwestycja drogowa.
Bieg cieku to nie najlepszy miejsce pod drogę, ale być może miała ona biec górą.
Dalej droga prowadzi znowu pod górę. A na szczycie, za kolejną drogą znajdują się Rydułtowy.
Wyjście z lasu określają następujące współrzędne - N: 50 stopni, 3 minuty, 54 sekundy; E: 18 stopni, 23 minuty, 22 sekundy.
Tutaj zaczynamy od rejonu określonego następującymi współrzędnymi - N: 50 stopni, 4 minuty, 15 sekund; E: 18 stopni, 22 minuty, 50 sekund. Zaczynamy w lesie, który formalnie należy do gminy Kornowac. Tego dnia w luźnym drzewostanie rzucały się w oczy kępy zawilców gajowych - Anemone nemorosa.
Oto zbliżenie ich kwiatów.
Opuszczamy obszar zabudowy. Znajdujemy się w dolince. Las po lewej stronie od zawsze nazywaliśmy Pański. Na oficjalnych mapach tę okolicę określa się jako Mańdoki. Na wprost, ciemny drzewostan to cel naszego spaceru, czyli Dąbrowiak. Na tym zdjęciu na uwagę zasługuje plama na polu uprawnym. To rodzące się mokradło.
Od tej chwili droga idzie wyraźnie pod górkę. To tędy przez osiem lat niemalże dzień w dzień chodziłem do szkoły podstawowej. Kulminację wzniesienia nazywaliśmy Kasztanowa Górka. Tutaj po prawej stronie zdjęcia na uwagę zasługuje zgrupowanie dębów szypułkowych - Quercus robur o rozmiarach pomnikowych.
Pomiędzy dębami także znajdują się ciekawe instalacje. To kolejna wariacja na temat - Żegnaj telewizorku.
Lewa strona tej drogi była obsadzona kasztanowcami - Aesculus hipocastanum. Teraz sporo drzew tego gatunku wypadło.
A pod drzewami mamy niestety również kolejny dowód na to, że Polskę zamieszkuje pokolenie "pampersów".
Kasztanowa Górka nie jest tuż tak wyraźna jak w czasach mojego dzieciństwa.
Jak widać część drzew została zastąpiona przez brzozy, wierzby oraz dęby. Widoczny w tle las to formalnie Dąbrowiak. Dla nas był to zawsze Czarny Las.
W okolicy tego kasztanowca znalazłem w 2.08.1980 roku flagowca olbrzymiego - Meripilus giganteus. Drzewo, które go wykarmiło już nie żyje. Owocniki obserwowałem od 1977 roku. Okaz jest, mam nadzieję,przechowywany w zielniku IB PAN w Krakowie pod numerem KRAM F-18343
Oto punkt zwrotny naszego spaceru, tak zwana Krzyżówka. Tutaj drogę przecina linia wysokiego napięcia. Miejsce to określają następujące współrzędne - N: 50 stopni, 3 minuty, 45 sekund; E: 18 stopni, 22 minuty, 53 sekundy. Od tej chwili skręcamy na wschód.
Na części tutejszych pól utworzono szkółkę drzewek owocowych a właściwie bank zrazów.
Aby z tego miejsca dojść do lasu należy zejść stromo opadającą drogą. Wzdłuż niej także były posadzone kasztanowce. Wiele z nich także padło.
Dnem doliny płynie niezbyt szeroki ciek. Jeden ze strumieni składających się na zlewnię rzeki Sumina.
Las Dąbrowiak porasta bardzo pagórkowaty teren. Dla swoich celów podzieliłem go na trzy części, chociaż jest obszarowo porównywalny z lasem położonym w sąsiedztwie mojego domu, który pomimo zajmowania terenu po obu stronach drogi Rynbnik - Racibórz traktuję jako jedną powierzchnię badawczą. Ponadto wyodrębniłem dwa ekonony. Na tym zdjęciu pokazuję część północną Dąbrowiaka.
A oto droga oddzielająca część północną od południowej.
A oto droga wiodąca do zachodniej części południowego fragmentu Dąbrowiaka.
Tutaj na poboczy pomiędzy ziarnopłonem wiosennym - Ficaria verna rośnie lepiężnik biały - Petasites albus.
Niemalże od zawsze był w tym miejscu potężny buk zwyczajny - Fagus sylvatica. Teraz drzewo umiera stojąc.
Większe partie drzewostanu zajmował świerk - Picea abies. Być może to dlatego to miejsce zyskało swą nieformalną nazwę - Czarny Las.
Teraz świerki są sukcesywnie usuwane. Przy okazji ujawniane są kolejne okazałe buki.
A oto widok w następne obniżenie terenu.
Znajdujące się na poboczu zawilce gajowe - Anemone nemorosa już się zdrzemnęły.
Rozlewisko w dole porasta młoda olszyna. starodrzew został wycięty, ponieważ miała tutaj być prowadzona inwestycja drogowa.
Bieg cieku to nie najlepszy miejsce pod drogę, ale być może miała ona biec górą.
Dalej droga prowadzi znowu pod górę. A na szczycie, za kolejną drogą znajdują się Rydułtowy.
Wyjście z lasu określają następujące współrzędne - N: 50 stopni, 3 minuty, 54 sekundy; E: 18 stopni, 23 minuty, 22 sekundy.