Po opuszczeniu lasu na wzgórzu Grodzisko spojrzałem na miasto. Ponadto korzystając z okazji postanowiłem przejść przez porastające południowy stok chaszcze zamiast wybrać dobrą drogę. Przypomnijmy sobie mapę firmy Compass.



Poza chaszczami, w których dominują głogi najbardziej rozpoznawalnym symbolem Jaworzna są kłęby pary nad chłodniami kominowymi elektrowni.



Patrząc na zachód widać większą część zabudowy miasta przesłoniętą przez pola Skałki oraz Równej Górki.



Tutaj zza drzew wyłania się zabudowa Borów.



Tego dnia pomiędzy krzewami zalegało sporo suchego zielska.





W miejscach pozbawionych zielska kwitły ostatnie w sezonie podbiały - Tussilago farfara.





Wśród krzewów trafiały się okazałe egzemplarze wierzby iwy - Salix caprea. Oto okaz żeński.



Tu i ówdzie widoczne były ślady po buchtowaniu przez dziki.



Istnieje pewna presja w kierunku zabudowy tej okolicy. Widać to na zamieszczonym poniżej obrazku. Są jednak mocne dowody na to, że nie jest to dobry pomysł. Pod zwałami tego suchego zielska skrywało się mokradło.



W kierunku zachodnim ciągnie się ono wyraźnie w kierunku pobliskiej Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego, gdzie w owym czasie trwała budowa osiedla domków.



I jeszcze jeden widok mokradła, a w tle znajduje się ulica Chrzanowska, która może być rodzajem śródlądowej zapory utrudniającej spływ wód.



Prawdopodobnie trwają tutaj próby odwodnienia tego terenu, ale są one skazane na niepowodzenie.



Zanim poszedłem dalej z przyjemnością, jak dla mnie, odkryłem wilczomlecza lancetowatego - Euphorbia esula porażonego przez Aecidium euphorbiae.



Mokradło zajmuje spory obszar. Tutaj spoglądamy przez nie na zwartą zabudowę Borów w osi ulic Chrzanowska i Podgórska.



Na mokradle zauważyłem pierwsze liście barszczu zwyczajnego - Heracleum sphondylium.



Jest tutaj również sporo situ rozpierzchłego - Juncus effusus.



Oto kolejne widoki rzeczonego mokradła. Do zabudowy ciągnącej się wzdłuż ulicy Chrzanowskiej jest już bardzo blisko.





A na zakończenie po przedzieraniu się przez chaszcze oraz mokradło, z ulicy Chrzanowskiej zerknąłem na charakterystyczną dla krajobrazu tej części Jaworzna górę Grodzisko.



Zanim pójdziemy dalej chwila refleksji. Pewnym zaskoczeniem dla wielu może być istnienie w tej okolicy mokradeł. Cóż obszar ten to jeden z wielu członków jaworznickiego Klubu Anonimowych Bagien, czyli terenów, które z różnych powodów, a przede wszystkim wskutek rozwoju górnictwa węglowego, zostały osuszone, a teraz powoli zaczynają ożywać. Ta okolica to część obszaru źródłowego Wąwolnicy. Jeszcze na początku XX wieku Polaczek omawiając jej źródła wspomina że rzeka wypływała z „mokrzadeł wśród zarośli na południe od Jaworzna znad kopalni Domsa.” Rejon na północ od Wąwolnicy odwadniało wiele strug, które Polaczek ujmuje ogólnikowo pisząc: „Nadmienić wypada, że kopalnie i zabagniony obszar produktywnej formacyi węglowej wydają obfite wody, któremi przemaka cała ich piaszczysta dylywialna pokrywa. Wody płynące z tych pokładów węglowych są zazwyczaj brudne, kwaśne, czasem brunatne, witryolowe, tj. zawierające siarczany, głównie siarczany żelazawe.” Dziś tę okolicę zamykają z jednej strony stoki Równej Górki i Skałki a z drugiej strony stoki Grodziska. Takie młaki - a jest ich w tej okolicy, w tym wzdłuż ulicy Chrzanowskiej kilka - nazywane są uczenie źródłami o zatrzymanym odpływie.
Aby powrócić do Chrzanowa musiałem udać się na przystanek autobusowy na Borach. Po drodze sfotografowałem jasnotę purpurową - Lamium purpureum.







Pewną osobliwością była kwitnąca miodunka ćma - Pulmonaria obscura, która znalazłem w rowie przy ulicy Krakowskiej.







I tym sposobem zamieściłem ostatni z fotoreportaży wykonanych w roku 2009.