Tego dnia, a była to Wielka Sobota udaliśmy się z ekipą jaworznickiej telewizji na drugą co do wysokości górę w Jaworznie. Naszym celem było tropienie wiosny, które tego roku wyjątkowo ociągała się z nadejściem. Oto mapa firmy Compass z lokalizacją celu tej ekspedycji.
Część zdjęć z tego fotoreportażu publikowałem już na portalu jaw.pl w poście zatytułowanym Zlecenie na Grodzisko. Inne w specjalistycznych wątkach. Na początek sięgnijmy do Wikipedii. Zwracałem już uwagę na ten problem w innych wątkach, ale wytykania błędów nigdy dosyć. Góra Grodzisko ma według oficjalnych danych 346 m n.p.m. Góra Przygoń wzmiankowana także w tym samym źródle ma 354 m n.p.m. Dlatego wielce dziwnym jest stwierdzenie, że pierwsza z nich to najwyższy szczyt w Jaworznie a druga jest najwyższym wzgórzem Jaworzna. Zapewne obydwa hasła są dziełem różnych autorów i dlatego mamy do czynienia ze swoistą schizofrenią. Nie wykluczone, że ten, kto pisał o Grodzisku, nie zauważył powiększenia terytorium Jaworzna o ten skrawek Sierszy gdzieś tak na początku XX wieku. Warto przy okazji zauważyć, że inne źródła dają Grodzisku aż 350m n.p.m. Wzgórze bardzo wybija się ono w krajobrazie miasta, dla tych którzy z jego centrum jadą do Chrzanowa.
Tego dnia na skraju lasu zauważyliśmy kwitnące fiołki. Wówczas byłem przekonany, że to Viola Riviniana, teraz odnoszę wrażenie, że to Viola hirta.
W ich sąsiedztwie rozkwitała pierwiosnka lekarska - Primula veris.
Pierwsze listki rozwinął również klon jawor - Acer pseudoplatanus.
Przy zachodnim skraju lasu, wszak poruszaliśmy się tą krawędzią lasu natrafiliśmy na przekwitające już przylaszczki pospolite - Hepatica nobilis.
W miejscu bardziej nasłonecznionym pierwiosnki lekarskie - Primula veris były bardziej rozkwitnięte.
W tej okolicy przylaszczek na stoku było znacznie więcej. Mam nadzieję, że widać je jako bardzo liczne, niebieskie kropki. To kolejny dowód na to, że w moim rejonie działania ten gatunek jest godny swojej nazwy.
Krążą słuchy, że było tutaj prawdziwe grodzisko. Dlatego postanowiłem przejść się krawędzią najwyższej części wzniesienia. W skrytykowanym artykule z Wikipedii datuje się początek osadnictwa w tej okolicy na czasy chrztu Polski, a jego likwidację na czasy potopu szwedzkiego. Roztrząsaliśmy te kwestie w gronie archeologów z Muzeum w Chrzanowie i wyszło co następuje. Po pierwsze teren tego wzniesienia nie jest rzetelnie przebadany i dlatego wszystko co o rzekomej osadzie znajdującej się w tym miejscu napisano należy między bajki włożyć. Owszem znaleziono tutaj kilka skorup ale to nie wystarczy do postawienia jakiejkolwiek hipotezy.
Oczywiście uważnie patrząc pod nogi podczas wędrówki krawędzią wzniesienia można dostrzec ślady wału składającego się z drobnych kamyków. Nawet na tych zdjęciach.
W runie lasu dominuje podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria. Całość porasta dość gęsty las.
Dlatego po uzyskaniu licencji na kopanie należałoby go skasować, aby uzyskać wyniki wątpliwej jakości. Co ciekawe, bliżej południowej krawędzi wzniesienia wał niknie.
Zanim opuściłem las znalazłem tutaj zwłoki psa.
Wzgórze opuściłem schodzą stromym stokiem wzdłuż wytyczonego tutaj odcinka szlaku turystycznego.
W tej okolicy w stoku odsłaniają się ułożone równolegle warstwy skalne.
Być może to one nasunęły myśl twórcom lokalnych legend o istnieniu tutaj zagadkowych ruin. Albowiem wiele tego typu opowieści w Polsce to tylko fałszywe wnioski z prawdziwych przesłanek.
Część zdjęć z tego fotoreportażu publikowałem już na portalu jaw.pl w poście zatytułowanym Zlecenie na Grodzisko. Inne w specjalistycznych wątkach. Na początek sięgnijmy do Wikipedii. Zwracałem już uwagę na ten problem w innych wątkach, ale wytykania błędów nigdy dosyć. Góra Grodzisko ma według oficjalnych danych 346 m n.p.m. Góra Przygoń wzmiankowana także w tym samym źródle ma 354 m n.p.m. Dlatego wielce dziwnym jest stwierdzenie, że pierwsza z nich to najwyższy szczyt w Jaworznie a druga jest najwyższym wzgórzem Jaworzna. Zapewne obydwa hasła są dziełem różnych autorów i dlatego mamy do czynienia ze swoistą schizofrenią. Nie wykluczone, że ten, kto pisał o Grodzisku, nie zauważył powiększenia terytorium Jaworzna o ten skrawek Sierszy gdzieś tak na początku XX wieku. Warto przy okazji zauważyć, że inne źródła dają Grodzisku aż 350m n.p.m. Wzgórze bardzo wybija się ono w krajobrazie miasta, dla tych którzy z jego centrum jadą do Chrzanowa.
Tego dnia na skraju lasu zauważyliśmy kwitnące fiołki. Wówczas byłem przekonany, że to Viola Riviniana, teraz odnoszę wrażenie, że to Viola hirta.
W ich sąsiedztwie rozkwitała pierwiosnka lekarska - Primula veris.
Pierwsze listki rozwinął również klon jawor - Acer pseudoplatanus.
Przy zachodnim skraju lasu, wszak poruszaliśmy się tą krawędzią lasu natrafiliśmy na przekwitające już przylaszczki pospolite - Hepatica nobilis.
W miejscu bardziej nasłonecznionym pierwiosnki lekarskie - Primula veris były bardziej rozkwitnięte.
W tej okolicy przylaszczek na stoku było znacznie więcej. Mam nadzieję, że widać je jako bardzo liczne, niebieskie kropki. To kolejny dowód na to, że w moim rejonie działania ten gatunek jest godny swojej nazwy.
Krążą słuchy, że było tutaj prawdziwe grodzisko. Dlatego postanowiłem przejść się krawędzią najwyższej części wzniesienia. W skrytykowanym artykule z Wikipedii datuje się początek osadnictwa w tej okolicy na czasy chrztu Polski, a jego likwidację na czasy potopu szwedzkiego. Roztrząsaliśmy te kwestie w gronie archeologów z Muzeum w Chrzanowie i wyszło co następuje. Po pierwsze teren tego wzniesienia nie jest rzetelnie przebadany i dlatego wszystko co o rzekomej osadzie znajdującej się w tym miejscu napisano należy między bajki włożyć. Owszem znaleziono tutaj kilka skorup ale to nie wystarczy do postawienia jakiejkolwiek hipotezy.
Oczywiście uważnie patrząc pod nogi podczas wędrówki krawędzią wzniesienia można dostrzec ślady wału składającego się z drobnych kamyków. Nawet na tych zdjęciach.
W runie lasu dominuje podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria. Całość porasta dość gęsty las.
Dlatego po uzyskaniu licencji na kopanie należałoby go skasować, aby uzyskać wyniki wątpliwej jakości. Co ciekawe, bliżej południowej krawędzi wzniesienia wał niknie.
Zanim opuściłem las znalazłem tutaj zwłoki psa.
Wzgórze opuściłem schodzą stromym stokiem wzdłuż wytyczonego tutaj odcinka szlaku turystycznego.
W tej okolicy w stoku odsłaniają się ułożone równolegle warstwy skalne.
Być może to one nasunęły myśl twórcom lokalnych legend o istnieniu tutaj zagadkowych ruin. Albowiem wiele tego typu opowieści w Polsce to tylko fałszywe wnioski z prawdziwych przesłanek.