2011.05.30 08:12
Kontynuujemy nasz spacer po Jaworznie. Teraz czas na okolicę Sodowej Góry. Teren ten pokazywałem wielokrotnie w ubiegłym roku w związku z mającą tutaj powstać Geosferą. Na razie jest tylko zarastająca dziura w ziemi i wspaniała idea. Spójrzmy na początku na mapę firmy Compass.
Główna oś mojego przemarszu była niegdyś drogą łączącą centrum Jaworzna ze Szczakową. Ponieważ wiadukt nad kamieniołomem był w fatalnym stanie zbudowano obwodnicę kamieniołomu a starą drogę zlikwidowano. Teraz wygląda to tak.
Nieopodal znajduje się niewielki brzozowy lasek, po którym przeszedłem się robiąc niewielką pętelkę.
Dominuje w nim brzoza brodawkowata - Betula pendula, ale jest tutaj również największe w Jaworznie skupisko brzozy czarnej - Betula obscura.
Czarny charakter w białym bractwie tworzy tutaj niesamowite kombinacje.
Oto ciekawy przypadek dwu drzew wyrastających z jednego miejsca. W tym momencie godzi się zauważyć, że według niektórych źrodeł brzoza czarna jest tylko jakąś formą lub odmianą brzozy brodawkowatej. Pod koniec tego wątku pokażę pewien dowód potwierdzający tę tezę.
Na kolejnych zdjęciach spoglądamy w korony drzew. Brzozy czarne znajdują się pośrodku.
Oczywiście w sprzyjającym oświetleniu barwne kontrasty są lepiej widoczne.
Zajmijmy się teraz roślinnością runa. Na początek wilczolecz sosnka - Euphorbia cyparissias.
Dalej idzie przetacznik ożankowy - Veronica chamaedrys.
Potem jakiś mniszek. To tylko przyczynek do bazy danych o zmienności bogatego w gatunki uprawiającego agamospermię rodzaju Taraxacum. Dawniej powiedziałbym po prostu Taraxacum officinale.
Jest również przytulia wiosenna. Dawniej Galium vernum, teraz Cruciata glabra.
A oto artystyczne ujęcie kwiatu rogownicy polnej - Cerastium arvense.
I na zakończenie trochę artystycznego nieładu. Od czasu, kiedy zniknęła droga, śmieci tutaj wyraźnie ubyło.
Idziemy dalej. Teraz spenetrujemy zarośla po lewej stronie drogi. Jak widać i tutaj dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula. Tym razem towarzyszą jesj cierniste krzewy, w tym głogi - Crataegus.
Tutaj na poboczu znalazł się typowy moim zdaniem okaz Euphorbia virgultosa. Ma on wyraźnie lancetowate, zaostrzone blaszki liściowe.
Idziemy dalej. Kiedyś była tutaj szeroka asfaltowa droga.
W tej okolicy niemalże przed krawędzią niecki kamieniołomu znalazłem okaz brzozy czarnej - Betula obscura, któremu mogłem się przyjrzeć dokładniej. Z tych zdjęć trudno się domyślić, że to ten gatunek.
Na szczęście są doskonale widoczne liście. Proszę zauważyć, że właściwie niczym nie różnią się od liści Betula pendula.
Po obejrzeniu tego miejsca musiałbym się wycofać. Jednakże podobnie jak wielu moich poprzedników, sądząc po zerwanej siatce, nie przejąłem się tym oznakowaniem.
Zresztą tylko z tego miejsca doskonale widać zachodnią nieckę wyrobiska, miejsce przyszłej infrastruktury Geosfery.
Główna oś mojego przemarszu była niegdyś drogą łączącą centrum Jaworzna ze Szczakową. Ponieważ wiadukt nad kamieniołomem był w fatalnym stanie zbudowano obwodnicę kamieniołomu a starą drogę zlikwidowano. Teraz wygląda to tak.
Nieopodal znajduje się niewielki brzozowy lasek, po którym przeszedłem się robiąc niewielką pętelkę.
Dominuje w nim brzoza brodawkowata - Betula pendula, ale jest tutaj również największe w Jaworznie skupisko brzozy czarnej - Betula obscura.
Czarny charakter w białym bractwie tworzy tutaj niesamowite kombinacje.
Oto ciekawy przypadek dwu drzew wyrastających z jednego miejsca. W tym momencie godzi się zauważyć, że według niektórych źrodeł brzoza czarna jest tylko jakąś formą lub odmianą brzozy brodawkowatej. Pod koniec tego wątku pokażę pewien dowód potwierdzający tę tezę.
Na kolejnych zdjęciach spoglądamy w korony drzew. Brzozy czarne znajdują się pośrodku.
Oczywiście w sprzyjającym oświetleniu barwne kontrasty są lepiej widoczne.
Zajmijmy się teraz roślinnością runa. Na początek wilczolecz sosnka - Euphorbia cyparissias.
Dalej idzie przetacznik ożankowy - Veronica chamaedrys.
Potem jakiś mniszek. To tylko przyczynek do bazy danych o zmienności bogatego w gatunki uprawiającego agamospermię rodzaju Taraxacum. Dawniej powiedziałbym po prostu Taraxacum officinale.
Jest również przytulia wiosenna. Dawniej Galium vernum, teraz Cruciata glabra.
A oto artystyczne ujęcie kwiatu rogownicy polnej - Cerastium arvense.
I na zakończenie trochę artystycznego nieładu. Od czasu, kiedy zniknęła droga, śmieci tutaj wyraźnie ubyło.
Idziemy dalej. Teraz spenetrujemy zarośla po lewej stronie drogi. Jak widać i tutaj dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula. Tym razem towarzyszą jesj cierniste krzewy, w tym głogi - Crataegus.
Tutaj na poboczu znalazł się typowy moim zdaniem okaz Euphorbia virgultosa. Ma on wyraźnie lancetowate, zaostrzone blaszki liściowe.
Idziemy dalej. Kiedyś była tutaj szeroka asfaltowa droga.
W tej okolicy niemalże przed krawędzią niecki kamieniołomu znalazłem okaz brzozy czarnej - Betula obscura, któremu mogłem się przyjrzeć dokładniej. Z tych zdjęć trudno się domyślić, że to ten gatunek.
Na szczęście są doskonale widoczne liście. Proszę zauważyć, że właściwie niczym nie różnią się od liści Betula pendula.
Po obejrzeniu tego miejsca musiałbym się wycofać. Jednakże podobnie jak wielu moich poprzedników, sądząc po zerwanej siatce, nie przejąłem się tym oznakowaniem.
Zresztą tylko z tego miejsca doskonale widać zachodnią nieckę wyrobiska, miejsce przyszłej infrastruktury Geosfery.