Każde miasto powinno znaleźć sobie to coś co wyróżnia go spośród innych. Swego czasu sugerowałem. aby nawiązując do nazwy miasta preferować sadzenie tutaj jaworów. Poza drugim możliwym hasłem, w nawiązaniu do działań Polskiego Koncernu Energetycznego - "Oaza pod białym obłokiem" mogłoby to być "Miasto miliona jaworów".
Tego dnia uwieczniłem młode drzewa posadzone w rejonie oddanej niedawno do użytku biblioteki. Już kwitły obficie, co nie koniecznie musi być dobrym znakiem na przyszłość.





Ważną cechą odróżniającą jawor od platana i klonu zwyczajnego jest nasada blaszki liściowej, gdzie znajduje się pięć głównych nerwów.



Z bliska kwiaty tych drzewek nie wyróżniały się niczym szczególnym - jawor, jak jawor.



Tutaj jednak krzątała się spora grupa pszczół. I właśnie dlatego sugeruję odpowiedzialnym za zieleń w mieście preferowanie tych drzew, ponieważ dzięki temu miałby szansę powstać swoisty, sezonowy jaworznicki miód.











Oczywiście domieszka nektarów z innych roślin byłaby nieunikniona, ale ta jaworowa nuta mogła by być wyraźnie odczuwalna.
Tego dnia kwitnął śniedek baldaszkowy.







W parku wciąż dosadza się nowe drzewa. Tego dnia spotkałem pierwsze, jak mi się wydawało iglicznie trójcierniowe w mieście.





Kępki żółtozielonych liści wyrastały nawet z pni.



Pojawił się tutaj nawet młody kwiatostan.



A drzewka były bardzo mikre.



Tym nie mniej korona sfotografowana pod światło prezentuje się okazale.



Temat igliczni kończę kolejnym zbliżeniem ulistnionego krótkopędu na pniu.



W parku znajdują się też okazałe jawory. Oto jeden z nich.



W szczelinie jego pnia całkiem dobrze poczyna sobie ten jesion.



Jednakże na zakończenie tej wizyty proponuję ostatni rzut oka na gałązkę jaworu z Jaworzna.