W czwartym odcinku opowiadającym o naszej ostatniej listopadowej włóczędze odbędziemy spacer po terenie Jaworzna Ciężkowic, który formalnie zwie się Pola Mostki. Największą atrakcją tego terenu jest zgrupowanie pomnikowych dębów szypułkowych - Quercus robur. Nieopodal od tego miejsca powzięto zamiar utworzenia obszaru Natura 2000, chociaż raczej jest to punkt Natura 2000. Spójrzmy na mapę firmy Compass z której błędnie wynika, że przemierzamy jakieś pola. W rzeczywistości większość z nich została dawno zalesiona.



Na początek po przekroczeniu linii kolejowej zerkamy na prawobrzeżną część doliny Łużnika.





Bardzo szybko teren się podnosi. Teraz po prawej stronie drogi mamy sosnowy las na wysokim piaszczystym brzegu.





Teraz zaczynają się zalesiane pola. Dominują sosny oraz modrzewie. Obramowanie stanowią pasy lipy drobnolistnej - Tilia cordata.









Niesamowite wrażenie sprawia drągowina modrzewiowa od wewnątrz.



A oto kolejny fragment zalesionych pól



Rzut oka na gałęzie modrzewia.



I znowu mamy zalesione pola.



Tereny te są dość zapalczywe, o czym świadczy niezdrowa opalenizna na pniach tych sosen.





A oto spojrzenie w stronę Ciężkowic poprzez polne przedłużenie ulicy Luszowickiej, która jak sama nazwa wskazuje wiedzie z Ciężkowic do Balina Okradziejówki.



Ważnym punktem na trasie tego odcinka spaceru jest staw oznaczony na mapie niebieską plamą. Zostały tutaj spiętrzone wody cieku stanowiącego jeden z dopływów Łużnika, dzięki któremu w jego korycie znajduje się woda poza systemem ponorów.



Pól w tej okolicy nie ma, ale mostki są aż trzy.



Po wschodniej stronie zbiornika znajduje się ta kapliczka z 17. wieku.



Malowniczy staw jest obecnie po prostu zbiornikiem wody dla straży pożarnej.



W pobliskim lesie leżą omszałe bloki dolomitów.



Ozdobą martwego drewna liściastego był ten próchnilec gałęzisty - Xylaria hypoxylon.





Są też, a jakże by inaczej śmieci.



Po przejściu lasu rzuciła na się w oczy kępa czerwieniejących krzewów. Bordowe pędy to dereń świdwa - Cornus sanguinea.



Pomarańczową dominantę stanowiły tutaj owoce trzmieliny zwyczajnej - Euonymus europaea.





Przy drodze rósł młody dąb szypułkowy - Quercus robur.



Na jego konarze bardzo rzucał się w oczy rozłożysty porost. to była tarczownica - Parmelia sulcata.





A oto cel naszej wyprawy, zgrupowanie pomnikowych dębów szypułkowych - Quercus robur.





Drzewa mają prawdopodobnie po 200. lat, ale z bliska sprawiają niesamowite wrażenie.



Oczywiście tak na wszelki wypadek zostały opatrzone stosownymi tabliczkami oraz swoistą instrukcją obsługi.



Przed opuszczeniem tego miejsca proponuję jeszcze kilka migawek ze zgrupowania dębów.