Teraz będzie tryptyk, który powstał przy okazji realizacji filmu do cyklu Poznać, pokochać, chronić. Zaczynamy w rejonie Wesołej przy ulicy Leśna nieco na północy-wschód od jej skrzyżowania z ulicą Równoległa. Stąd ruszamy na północ. Przy skrzyżowaniu wyrastają dęby -
Quercus robur.
Jest tutaj pewna domieszka dębu -
Quercus rubra.
Jest świerk -
Picea abies.
Ten dąb -
Quercus robur oberwał piorunem.
Na lewo od drogi zauważam wiązy -
Ulmus laevis.
Dalej w młodym drzewostanie pozostawiono starsze dęby -
Quercus robur.
Mijam płaty ze świerkiem -
Picea abies.
Oto końcowy odcinek tej drogi.
I teraz zawalił mi się plan na film. Suche korytko na pierwszym planie to miejsce, które uważam za źródła Boliny Południowej. W oddali widać czynny dopływ. W 2021 roku wody było więcej w leśnym teraz suchym odcinku.
Ruszamy w górę aby sprawdzić co się stało.
Las na prawym brzegu strumienia jest wycięty. Jesteśmy w borze raczej bardzo mieszanym.
Zauważam omszały głaz piaskowca karbońskiego. Mech to krótkosz -
Brachythecium rutabulum.
Oto dalszy odcinek suchego koryta.
Oto namulisko gdzie spotykały się dwa ramiona Boliny Południowej. Jest sporo sitowia -
Scirpus sylvaticus oraz situ -
Juncus effusus. W 2021 roku wejście na ten teren nie uszło by nam na sucho.
Tutaj wyrasta brzoza - Betula pendula z okazałą czeczotą.
W sitowiu -
Scirpus sylvaticus jest trochę wody.
Zauważam pniak z chrobotkiem - Cladonia coniocraea.
Idziemy w kierunku końca namuliska.
Jest ranna brzoza - Betula.
Oto końcówka namuliska przy spotkaniu dwu ramion rzeki.
Ruszamy w górę lewej odnogi. Na razie jest to co było.
Widać wodę.
To obiekt małej retencji.
Na wysoczyźnie dominują dęby -
Quercus robur.
Blisko zalewu pojawiają się buki - Fagus sylvatica. Są świerki -
Picea abies.
Oto osobliwe rany na pniu jednego z nich.
I jeszcze jego gałązka z suchymi liśćmi.
I tak osiągamy miejsce gdzie lewa gałąź tworzy niewielką zatoczkę.
Jest tam suche korytko zbliżające się do drogi biegnącej zachodnim skrajem tego płatu lasu.
Zawracamy nad główny nurt lewego ramienia. Mijamy świerk -
Picea abies.
W dalszym ciągu znajdujemy się nad zbiornikiem.
W końcu woda zanika, chociaż rzeka może płynąc pod ziemią.