W dalszym etapie naszej wędrówki zdobywamy strome wzniesienie. W drzewostanie dominuje olsza - Alnus glutinosa.



Towarzyszy i grusza - Pyrus communis.







Na lewo dominują brzozy - Betula pendula. Na prawo widać dęba - Quercus robur.



Są olsze - Alnus glutinosa.



W okolicy lokalnego szczytu dominują brzozy - Betula pendula.









Jesteśmy w miejscu o współrzędnych 50.147122; 19.579160. To szczyt wzniesienia ze skałą Debruska. Ciągle widać brzozy - Betula pendula.





Jest grupa sosny - Pinus sylvestris.







Debruska znajduje się na zachodnim zboczu wzniesienia. Geologicznie to wapień jurajski biohermy sinicowo-gąbkowej.







Tak wygląda, kiedy zerkamy na nią od dołu.













Opuszczamy tę okolicę ruszając biegnącą na wschód drogą. Otaczają nas brzozy - Betula pendula.







Zauważamy olsze - Alnus glutinosa.



Są zarośla z głogami - Crataegus monogyna.







Południowo-wschodnia podstawa lasu zdominowana jest przez brzozy - Betula pendula i derenie - Cornus sanguinea.



Trakt jest bardzo wyraźny jak na tak odludną okolicę. Naszym celem jest wzniesienie za kolejną doliną.









Docieramy do doliny. Na skraju lasu widać brzozy - Betula pendula.







Droga wchodzi pomiędzy olsze - Alnus glutinosa.



Są nawłocie obojga amerykańskich gatunków czyli Solidago canadensis i Solidago gigantea.





Jest nerecznica - Dryopteris filix-mas.

Teraz droga tak jakby zanika. Są olsze - Alnus glutinosa oraz bzy - Sambucus nigra.





Tuż przed strumieniem w dolinie natrafiliśmy na takie przyszłe stanowisko archeologiczne. Ozdabia je nerecznica - Dryopteris filix-mas. Teraz jesteśmy na granicy Filipowic oraz Miękini k. Krzeszowic. Trudno to jednoznacznie rozdzielić.









Dochodząc do stromego stoku doliny strumienia mijamy nerecznice - Dryopteris filix-mas.





Jest kępa łuszczaka - Kuehneromyces mutabilis.







Strumień wcina się głęboko w dolinę. Wokół dominują olsze - Alnus glutinosa.







Oto jego lewy brzeg. Teraz na pewno weszliśmy do Miękini.



Jest olsza - Alnus glutinosa z czeczotą.





Dolinę strumienia opuszczamy zgodnie z naszą zasadą - nie ma drogi, nie ma problemu.





Oto pierwsze spojrzenie na wzgórze w Miękini. Pokrywają go uprawiane pola uprawne. Jesteśmy na zachód od szczytu.



Na razie aby jak najmniej wkroczyć w uprawy wędrujemy skrajem doliny.







Chociaż opuściliśmy teren Filipowic tytułu serialu nie zmieniam aby nie wprowadzać zamieszania.