Po dotarciu do podtopionego miejsca postanowiliśmy odbić na północ. Celowaliśmy w partię lasu, gdzie powinna się znajdować tytułowa góra. Na razie penetrujemy końcowy odcinek drogi, którą tutaj doszliśmy.
W drzewostanie są dęby -
Quercus rubra.
Są czeremchy -
Padus serotina.
Są młode dęby -
Quercus robur.
Oto pozostałość po ściętym dębie -
Quercus rubra.
Jest mokro.
Jesteśmy na zarastającej polanie. Dominują młode dęby -
Quercus robur. Wokół dominują starsze sosny -
Pinus sylvestris.
Są okazałe topole -
Populus.
Pośród młodych drzew widać czeremchy -
Padus serotina.
Rozpoczynamy zdobywanie Sowiej Góry. Teren się podnosi.
W gruncie pojawia się piasek wykopany przez jakieś zwierzę.
Wchodzimy na mszar.
Jest tam brusznica -
Vaccinium vitis-idaea oraz rokietnik -
Pleurozium schreberi.
Są buki -
Fagus sylvatica.
W kolejnym mszarze najważniejszy jest widłoząb -
Dicranum polysetum.
Towarzyszy mu rokietnik -
Pleurozium schreberi.
Jesteśmy na "szczytowej grani" Sowiej Góry. Las sprawia wrażenie boru mieszanego.
Dominują starsze sosny -
Pinus sylvestris i młode buki -
Fagus sylvatica.
"Szczytowa grań" ciągnie się na północ. W drzewostanie dominują sosny -
Pinus sylvestris.
To jest jeden z kilku wierzchołków "masywu".
Dziki tu były.
Pokonujemy kolejny odcinek "szczytowej grani".
Rozpoczynamy schodzenie. Las jest w dalszym ciągu taki sam.
Jest para brzóz -
Betula pendula.
Dalej wśród młodszych drzew pojawiają się dęby -
Quercus rubra.