To był podstawowy cel naszej sobotniej wycieczki. Plan zakładał przejście w górę rzeki pomiędzy tytułowymi miejscami. W linii prostej to 1,2 km. Wężykiem trudno powiedzieć. Zatrzymaliśmy się przy ostatnich zabudowaniach.



W lesie dominują sosny - Pinus sylvestris. Jest młody dąb - Quercus robur.



Rozglądamy się po okolicy.









Schodzimy nad rzekę.





Bliżej rzeki w drzewostanie dominuje brzoza - Betula pendula.



Osiągamy kładkę na rzece Biała Przemsza.





Rozglądamy się po okolicy.







Blisko rzeki wyrasta ostrożeń - Cirsium oleraceum.



W przybrzeżnych drzewostanach dominuje olsza - Alnus glutinosa.





Zawracamy. Zbliżamy się do kępy obielonych ciernistych krzewów.





Odbijamy na wschód.



Jesteśmy w borze mieszanym.







Przekraczamy pas kultowego gazociągu.





Mijamy dęby - Quercus rubra.



Mijamy zejściowe orlice - Pteridium aquilinum.

Oto pierwsze widoki Białej Przemszy..





Oto płaszczyzna doliny, gdzie rzeka kiedyś była.





Oto bór na skarpie.



Oto dąb - Quercus robur.





Pokonujemy namulisko opuszczone przez rzekę.



Pokonujemy partię boru.







Z wysokiej skarpy zerkamy na rzekę.







Oto ośnieżony krzew.



I znowu rzeka.







Jest tak zwana krocząca sosna - Pinus sylvestris.



Idziemy.



Przekraczamy suchy obecnie kanał.



Oto rzeka.





Oto kolejne widoki namuliska.





Pokonujemy to namulisko.





Mijamy brzozy - Betula pendula.





Wkraczamy do części lasu ze świerkami - Picea abies.