Następnego dnia powróciliśmy nad tytułowy staw. Wybraliśmy południowo-wschodni brzeg od strony alei Jana Nowaka-Jeziorańskiego. W drzewostanie rosną wierzby – Salix fragilis oraz topole – Populus tremula.





Trafiła się nawłoć – Solidago gigantea.



Oto kolejne partie drzewostanu.





Osobliwością jest bliski związek brzozy – Betula pendula oraz lipy – Tilia cordata.



Parze towarzyszy rdestowiec – Reynoutria sachalinensis.



Gęstwinę boleśnie zagęszcza głóg – Crataegus monogyna.



Przedzieramy się przez dość gęsty drzewostan. Dominują wierzby – Salix oraz olsze – Alnus glutinosa. Luka w drzewostanie okazała się być fragmentem bardzo głębokiego rowu. Na pniach drzew pojawiły się śladowe ilości porostów. To misecznica – Lecanora conizaeoides.





Jest młody klon – Acer pseudoplatanus. Pojawia się okazała wierzba – Salix fragilis. Są jeszcze głogi – Crataegus. W runie pojawia się podagrycznik – Aegopodium podagraria. Są jeszcze pokrzywy – Urtica dioica oraz nawłoć – Solidago gigantea.





Jest sporo rdestowca - Reynoutria japonica.





Przedzierając się chaszcze przechodzimy obok kwitnących świerząbków – Chaerophyllum aromaticum.



W dalszym ciągu pojawiają się spore połacie rdestowca – Reynoutria japonica.



Bliżej stawu na drzewa wspina się winobluszcz – Parthenocissus inserta.



Dotarliśmy do brzegu akwenu. Oto partia zaskoczonego zalaniem drzewostanu. Widać zakwity glonów oraz spore ilości rogatka - Ceratophyllum submersum.

















Są zakwity glonów.

Oto kolejne zanurzone rogatki – Ceratophyllum submersum.



Z widoków ogólnych akwenu widać linie martwych krzewów wyznaczających oś zalanej drogi.



Widać także obfite zakwity glonów.



Oto wydobyty rogatek – Ceratophyllum submersum. Nie ma wątpliwości, że to ten gatunek.







Oto kolejne spojrzenie na akwen oraz zatopione drzewa.





Na ich korze widać porosty. To tylko pustułka – Hypogymnia physodes. Żółta plamka to złotorost – Xanthoria parietina. To standardowy zestaw gatunków w pierwszym etapie powrotu tych organizmów na teren z oczyszczoną atmosferą. Drzewa były oddalone bardzo od brzegu.





Oto zatopione drzewa. Wierzby – Salix wciąż żyją. Odsłonięte korzenie to wskaźnik obniżenia lustra wody.





Przy brzegu dominują pięciorniki – Potentilla anserina.





Korzenie zatopionych ale jeszcze żywych drzew, głównie wierzby - Salix fragilis są bardzo malownicze.







I jeszcze spojrzenie na szuwar z pałką – Typha latifolia.





Z roślin zielnych pojawia się niecierpek – Impatiens parviflora.



Drzewa oplata kielisznik zaroślowy – Calystegia sepium.



Jest jeszcze podbiał pospolity – Tussilago farfara.



Pomiędzy lasem a drogą są uprawiane pola uprawne. Tam trafiają się ginące gdzie indziej chwasty. To mak – Papaver rhoeas.



Kolejnym typowym chwastem jest chaber – Centaurea cyanus.



Są skupiska ostrożnia lancetowatego – Cirsium vulgare.



Na skraju drogi wyrasta wiesiołek – Oenothera subterminalis. W oddali widać Górę Gryca. To zalesiony pagór.