Korzystając z uroków bycia emerytem wybrałem się do tytułowej okolicy. to miejsce, gdzie rzeka Biała wpada do Wisły. Penetrację rozpocząłem od zachodu. Teren jest wyraźną zadrzewioną groblą. Na początku widać chmiel - Humulus lupulus. W tle znajduje się brzoza - Betula pendula.



Jest wiele młodych drzew i okazale dęby - Quercus robur.





Na niektórych drzewach sporadycznie pojawia się misecznica - Lecanora conizaeoides.







Jest sporo niecierpka - Impatiens parviflora.
.


Dęby - Quercus robur dominują. Trafiają się brzozy - Betula pendula.



Jest poziewnik - Galeopsis speciosa.



Dalej jest dąb - Quercus robur.



Jest robinia - Robinia pseudoacacia.



Oto kolejna grupa dębów - Quercus robur z misecznicą - Lecanora conizaeoides.









Jako domieszka trafiła się czereśnia – Cerasus avium. Drzewo ma dziwnie zdeformowaną nasadę pnia.







Oto kolejny okazały dąb szypułkowy – Quercus robur. Na jego korze znajdują się śladowe ilości misecznicy – Lecanora conizaeoides. Jest też jarząb - Sorbus aucuparia.





Przedzieram się przez gęstwinę.



Zerkając pod nogi zauważam mchy. To powinien być szydłosz włoskowy – Cirriphyllum piliferum.







Idąc dalej natrafiam na okazałego dęba szypułkowego – Quercus robur. Oczywiście nie kwalifikuje się na bycie pomnikiem przyrody.

Na grobli wyrasta kokoryczka – Polygonatum multiflorum.



Nieco dalej trafił się żurawiec falisty – Atrichum undulatum.



Tuż obok spore połacie zajmuje niecierpek drobnokwiatowy – Impatiens parviflora.



Oto kolejna niezbyt okazała czereśnia – Cerasus avium.





Oto kolejna gęstwina z chmielem – Humulus lupulus w roli głównej.





Oto kolejny dąb – Quercus robur, raczej młody jak na możliwości tego gatunku. W dalszym ciągu widać, że na korze pojawia się misecznica – Lecanora conizaeoides.





Są też brzozy brodawkowate – Betula pendula. Drzew tego gatunku jest tutaj sporo. W tym momencie warto zauważyć, że miejscem akcji jest grobla a tereny na lewo i prawo mogły być stawami.











Na ich korze pojawiają śladowe ilości misecznicy – Lecanora conizaeoides. Są też żółte plechy liszajecznika – Candelariella.



Uwagę przyciągają drzewa o wygiętych pniach. To może być pamiątka po ataku szkodników.



Jest okazała i to prawie pomnikowa czereśnia – Cerasus avium.





W końcu natrafiłem na nieco połamaną ale okazałą lipę – Tilia cordata. Drzewo wytwarza pędy odroślowe. Znaczy się w pewnym sensie gotuje się na śmierć a następnie odrodzenie.