Idziemy dalej. Oto fragment trzcinowiska w obniżeniu terenu po lewej stronie naszej drogi.



Przekraczamy strugę. To Pasieka, dopływ Skawinki, nad którą w obrębie lasu znajduje się tytułowa Dolina Skrzypu Olbrzymiego.





Tutaj trafił się bniec czerwony - Melandrium rubrum.





Jest płat z dominacją gajowca żółtego - Galeobdolon luteum.



Mijamy dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Przyspieszamy.



Mijamy czeremchę zwyczajną - Padus avium.



Ruszamy na północ ulicą Podlesie.



Gnamy na południowy wschód ulicą Spacerowa.









Docieramy do dość okazałego dęba szypułkowego - Quercus robur.





Osiągamy skraj lasu przy parkingu. Jasnozielona plama to czosnaczek pospolity - Alliaria petiolata.



Oto parking jako taki.



Oto kolejny z tutejszych dębów szypułkowych - Quercus robur.





Gnamy do celu podążając z kierunku południowo wschodnim skrajem lasu. Po drodze zauważamy buka pospolitego - Fagus sylvatica.









Trafił się kwitnący głóg dwuszyjkowy - Crataegus laevigata.







Tutaj zerkam za siebie.

Idziemy dalej do celu naszej wycieczki. Oto nieunikniony widok w naszych lasach.





Tutaj między innymi pojawia się gwiazdnica wielkokwiatowa - Stellaria holostea.



Oto miejsce związane z gospodarką leśną.



I tak osiągnęliśmy zespół stawów.





Wyrasta palka szerokolistna - Typha latifolia.



Oto płynąca niedaleko Pasieka.



Oto akweny jako takie. Ich malowniczość podkreślają powalone i częściowo zatopione drzewa.









Z wody wychodzi kosaciec żółty - Iris pseudoacorus.





Oto drugi brzeg stawu.



Kwitnie knieć błotna - Caltha palustris.



Zaraz za stawami zaczyna się główna część Doliny Skrzypu Olbrzymiego.



Oto pierwszy kłos zarodnionośny głównego bohatera.



Oto ostatnie spojrzenie na staw. Na brzegu leży kwitnąca czeremcha zwyczajna - Padus avium.





W dolinie zauważam świeżo złamaną czeremchę zwyczajną - Padus avium.





Jest pierwszy zielony pęd skrzypu olbrzymiego - Equisetum telmateia.



Jest gwiazdnica wielkokwiatowa - Stellaria holostea i siewki jodły pospolitej - Abies alba.



Wszelako pędy zarodnionośne naszego tytułowego bohatera dominują.





Jeden z kłosów jest bardzo zdeformowany. Zapewne przedzierał się przez przeszkody w rodzaju korzonków lub traw.