Teraz rozpoczynam najdłuższy w historii tego cyklu serial. Będzie 19 odcinków. Poznamy cały skawiński fragment najdłuższego lewobrzeżnego dopływy Skawinki czyli tytułowej Mogiłki. Na razie stoję na kładce nad Skawinką i zerkam z jej biegiem z prawego oraz lewego brzegu.





Mogiłkę postanowiłem przemierzyć poczynając od zachodniej strony linii kolejowej. Na początku poszedłem na pobliski cmentarz. Skrywa się za żywotnikami zachodnimi - Thuja occidentalis.



Tak jak wszędzie dominują "blaty laminowane kuchenne".





Trafił się jednak bardzo zabytkowy nagrobek.











Idę dalej ku północy.



Zerkam ponownie na cmentarz.



Przy jego północno-zachodnim narożniku znajduje się taka osobliwa rzeźba.









Podążam dalej ulicą Brzegi.



Mijam ogławianą wierzbę - Salix.





Docieram do stacji kolejowej Rzozów.





Zawracam na południe idąc teraz ulicą Jarzębinową. Do Mogiłki mam nieco ponad 500 metrów.





W zaroślach przy torowisku widać sosny zwyczajne - Pinus sylvestris oraz brzozy brodawkowate - Betula pendula.

Wzdłuż linii kolejowej biegnie rów z wodą.



Wyrasta w nim sit - Juncus.



Wody jest na tyle dużo, że przebywają w nim kaczki krzyżówki.





Oto kolejna grupa situ - Juncus.



Jest małe co nieco pałki szerokolistnej - Typha latifolia. Wodę pokrywa rzęsa - Lemna minor.







Idąc dalej przekraczam skrzyżowanie z ulicą Przemysłowa.



Opuszczam ulicę. Idę nad Mogiłkę. Widać kwitnące śliwy tarniny - Prunus spinosa.





Osiągam punkt startu.





Ruszam w górę lewego brzegu rzeki.



Na początku widać ziarnopłon wiosenny - Ficaria verna i zawilec gajowy - Anemone nemorosa.



Jest czosnaczek pospolity - Alliaria petiolata.



Jest gajowiec - Galeobdolon argentatum.



Jest śledziennica skrętolistna - Chrysosplenium alternifolium.



Jest zawilec żółty - Anemone ranunculoides.





Jest gwiazdnica gajowa - Stellaria nemorum.







Jest bluszczyk kurdybanek - Glechoma hederacea.





Jest przetacznik - Veronica triloba.