Po dość sutym obiedzie w Imielinie odczuliśmy potrzebę spalenia zbędnych kalorii. Zatem zajechaliśmy w rejon Zalewu Dziećkowickiego. Zaparkowaliśmy w okolicy, gdzie ulica Maratońska skręca na południe. Zajrzeliśmy na plażę a potem udaliśmy się na tytułową górę przechodząc pod autostradą.





Na początku była poręba.



Potem las gospodarczy w typie boru.







Oto pierwsza pozostałość infrastruktury tutejszej prochowni.



Oto resztki prochowni jako takiej.







Na jej murach wyrasta płaskomerzyk - Plagiomnium undulatum.



Zaglądamy do środka.



Wychodząc zwracam uwagę na bluszczyka kurdybanka - Glechoma hederacea.



Teraz kierując się w kierunku północno-zachodnim wchodzimy na szczyt. Mijamy grupę topoli osiki - Populus tremula.







Podchodzimy do dęba szypułkowego - Quercus robur.





Na jego pniu zauważam specyficznie zagojone rany po utraconych gałęziach.





Dalej w drzewostanie dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.





Widać krawędź lasu.





Dalej dwom okazałym brzozom brodawkowatym - Betula pendula towarzyszy czeremcha amerykańska - Padus serotina.



Jest nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.



Dalej w lesie dominują czeremchy amerykańskie - Padus serotina w różnym wieku.

Wychodzimy na otwartą przestrzeń. Tutaj rozpoczęła się inwazja drzew.



Bliżej skraju lasu wyrastają brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Otwartą przestrzeń zajmują głogi - Crataegus.



Zmierzamy ku wschodniej krawędzi wzgórza.



Na linii horyzontu dominuje osławiony, chociaż nowoczesny blok energetyczny,





Są kolejne głogi - Crataegus.



Na jednym z nich wyrasta jemioła - Viscum album.









Zejściowe trawy tworzą charakterystyczne kopce.





Oto kolejne głogi - Crataegus.



W niewielkich wykopach, być może pozycji obronnej usadowiły się brzozy brodawkowate - Betula pendula.





Oto kolejne trawiaste kopce. To mrowiska.





Wracamy do lasu. Mijamy czeremchę amerykańską - Padus serotina.



Dalej dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.







Trafiła się także kolczasta tapeta na czeremsze amerykańskiej - Padus serotina.







Oto dalsza część boru jako takiego.





I na zakończenie dwa owocniki białoporka brzozowego - Piptoporus betulinus. Jeden z nich jest bardzo zejściowy.