Podczas tej sobotniej wycieczki postanowiliśmy udać się do tytułowego miejsca. Byliśmy tutaj latem ubiegłego roku. Teraz przy braku zieleniny widać więcej geologii, a ona jest tutaj najważniejsza. Startujemy z miejsca odpoczynku Rudno ruszając w kierunku północnym drogą pożarową 4. Na początku zauważamy bardzo rozluźnioną leszczynę - Corylus avellana.





Równolegle do drogi płynie strumień.



Przyspieszamy.





Mijamy olsze czarne - Alnus glutinosa.





Mijamy boczną dolinkę w której znajduje się źródło.



Gnamy dalej.



Od teraz przechodzimy wzdłuż strumienia płynącego przekopem z kamieniołomu.



Zerkamy na lewo.



Idąc dalej zauważamy, że las jest częściowo wyrąbany.



Przy drodze na pniu moim zdaniem topoli osiki - Populus tremula wyrasta pniarek obrzeżony - Fomitopsis pinicola.





Idziemy dalej.



Mijamy lakownicę spłaszczoną - Ganoderma applanatum.



Zbliżamy się do schronu.



Podziwiamy sople lodu.







Teraz schodzimy na dno przekopu. Drogę usiłowały blokować powalone drzewa.





Teraz znajdujemy się przy wierzbie - Salix. Na jej pniu wyrasta czyreń ogniowy - Phellinus igniarius.

Idziemy w górę potoku.



Rozglądamy się po bokach.



Oglądamy fragment infrastruktury technicznej kamieniołomu.



Przechodzimy pod powalonym drzewem.



Omszały murek porasta opończyk - Encalypta streptocarpa.







Oto stary, pokryty glonami owocnik hubiaka pospolitego - Fomes fomentarius.



Oto pierwszy fragment formacji magmą przypiekanych wapieni węglowych.



Trafił się na nich paprotnik kolczysty - Polystichum aculeatum.



Oto kolejne magmą przypiekane wapienie węglowe.



Przechodzimy pod powalonym drzewem.



Za nim zalega wapienny rumosz.



To zwietrzała część tej formacji.



I ponownie częściowo zasłonięte skalne odsłonięcie.



W tej części przekopu wyrasta sporo topoli osiki - Populus tremula.







Strumień płynie wartko.



Ponownie spoglądamy na formację geologiczną.







Powoli zbliżamy się do właściwej niecki wyrobiska.



Na martwym drewnie mamy zejściowe wrośniaki - Trametes. Latem ubiegłego roku były w różnych odcieniach brązu dlatego oznaczałem je jako Trametes ochracea.





I tak stanęliśmy na początku wielkiej niecki wyrobiska. Widoczne skały to zdecydowanie porfir.