W tym momencie osiągnąwszy coś w rodzaju mety postanowiliśmy pójść do położonego niedaleko Źródła w Zagórczu. To miejsce podczas poprzedniej wycieczki w tę okolicę odpuściliśmy sobie. Teraz wchodzimy na murawę. Przecina go coś w rodzaju szlaku wydeptanego przez zwierzynę.



Idąc tędy mijamy dzwonka skupionego - Campanula glomerata.





Zerkamy na południe. Na horyzoncie widać Beskidy.



Trafił się płat pajęcznicy gałęzistej - Anthericum ramosum.







Jest chaber nadreński - Centaurea stoebe.



Zerkamy teraz bardziej na wschód. Dominujące drzewo to dąb czerwony - Quercus rubra. Na lewo od niego widać zabudowania Zagórza.





Idąc dalej mijamy płat orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum z dużą domieszką goryszu pagórkowego - Peucedanum oreoselinum.





Jest przetacznik kłosowy - Veronica spicata.







Przekraczamy linię energetyczną i schodzimy w dół.



Wchodzimy do lasu. To bór jakiś tam.





W lesie zauważamy wygiętą w łuk brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Oto kolejny odcinek drogi.



Tutaj zauważam robinię akacjową - Robinia pseudoacacia.



Wchodzimy w głąb lasu. Pomiędzy drzewami brak krzewów oraz roślinności zielnej.





Schodzimy do doliny. W podłożu dominuje piasek.



Tutaj jednej z sosen zwyczajnych - Pinus sylvestris wyraźnie usuwa się on spod korzeni.



Oto ciek zasilany ze źródła, które jest naszym celem.





Przeprawiamy się na lewy brzeg.



Tam zwracamy uwagę na malowniczo wygiętą brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Ruszamy w górę doliny. Początkowo ścieżka jest szeroka.







Teraz ścieżka się zwęża.



W otaczającym ją drzewostanie dominują dąb czerwony - Quercus rubra oraz klon zwyczajny - Acer platanoides.



Oto ciek i tworzące go źródło.







Po krótkim odpoczynku i degustacji wody ruszamy w górę wybierając ścieżkę biegnącą na prawo od osi strumienia.



Las w dalszym ciągu jest bliżej nieokreślonym rodzajem boru.







Osiągamy skraj lasu. Tutaj w runie dominują trawy. To głównie kłosownica - Brachypodium.





Jest spora domieszka orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



I na zakończenie świetliste promienie.





A potem idąc krawędzią lasu odbiliśmy w lewo aby ostatecznie dojść do ulicy Ratowników Górniczych. Tutaj już nie prowadziłem dokumentacji fotograficznej.