W drugim etapie naszej wyprawy postanowiliśmy zobaczyć Staw Górnik w okolicy tytułowego Giszowca. Znajduje się on na wschód od ulicy Adama. Zaparkowaliśmy w pobliżu i stwierdziliśmy, że na początku zobaczymy niewielki akwen po jej zachodniej stronie. Wydawało się, że to takie nic. Duże drzewo przy drodze to dąb czerwony - Quercus rubra.







Ruszamy na spacer wybierając południowy brzeg.



Zerkamy na akwen, bo on jest tutaj najważniejszy.





Zauważamy zatopiony omszały pniak.



Wodę pokrywa delikatna warstwa lodu.



Oto dąb szypułkowy - Quercus robur z omszałą szyją korzeniową.



Mech to rokiet cyprysowy - Hypnum cupressiforme.



Oto kolejne widoki akwenu i pokrywającego go lodu.





Teraz w pobliskim drzewostanie pojawia się więcej dębu czerwonego - Quercus rubra.



Z mchów trafił się złotowłos strojny - Polytrichastrum formosum.



Nieco dalej las staje się borem bardzo mieszanym.





Akwen wyraźnie wchodzi w głąb lasu i póki co brak możliwości jego obejścia od strony północnej. Nad brzegiem widać malowniczą brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Oto kolejne dowody na jego rozległość.





Teraz sądząc po odcieniu kory na jego północnym brzegu powinna wyrastać brzoza omszona - Betula pubescens.





Teraz mijamy wąską zatokę. Akwen skrywa się za drzewami.



Nad brzegiem wyrasta sterany dąb szypułkowy - Quercus robur.





I ponownie fragment akwenu. Okolica wciągnęła nas do tego stopnia, że idziemy wciąż na zachód.



Jest sporo martwego, omszałego drewna.



I znowu akwen jako taki. W dalszym ciągu brak możliwości przejścia na drugi, północny brzeg.



Z mchów trafił się żurawiec falisty - Atrichum undulatum.



Teraz w wodzie już szerokiej strugi widać aktywność bakterii żelazistych. To podkreśla malowniczość okolicy.





Są tutaj torfowce - Sphagnum.





Jest płonnik jałowcowaty - Polytrichum juniperinum. W tle jest jakiś zielony drobiazg.







Oto kolejne fragmenty rozlewiska.





Akwen ponownie rozszerza się.







Teraz mamy błotnistą dolinę z trzciną pospolitą - Phragmites australis.





W tej sytuacji w dalszym ciągu podążamy w górę strumienia.





Mijamy świerka pospolitego - Picea abies.





I ponownie zalana okolica staje się szerokim akwenem.



Blisko brzegu mamy młodego buka pospolitego - Fagus sylvatica oraz młodego świerka pospolitego - Picea pungens.



Na wodzie unosi się piana jako naturalne dla takiej okolicy zjawisko.



Na tym etapie naszej wędrówki na zachód swoistym przerywnikiem jest ten powalony świerk pospolity - Picea abies.



Licząc od ulicy Adama w linii prostej pokonaliśmy nieco ponad 400 metrów.