W dziesięć dni po pierwszej wizycie ponownie zajrzałem do tytułowego lasu aby sprawdzić jakie postępy poczyniła wiosna. Oto początek drogi.



Oto południowy skraj kompleksu leśnego w ciągu ulicy Botaniczna. Gnam szybko do przodu.







Na chwilę spowalniam. Teraz spotykam dziki bez czarny - Sambucus nigra. Jego pączki ruszają z wegetacją.





Pobliski las jest podtopiony.







Wychodzę na ulicę Botaniczna.



Obserwuję dalsze rozkwitanie derenia jadalnego - Cornus mas.









Idę dalej.



Mijam kępę situ rozpierzchłego - Juncus effusus.



Zbliżam się do kresu zabudowy.



Oto rozlewiska po lewej stronie ulicy Botaniczna.







Tak to wygląda po prawej stronie ulicy Botaniczna.



Oto pierwszy widok na największe rozlewisko.



Gnam dalej.









Wkraczam do lasu.



Osiągam rozlewisko w osi czarnego szlaku prowadzącego do źródła Siarczanej. Jest ślicznie ale wawrzynka - Daphne mezereum nie widać.





Zauważam chrobotki. Dominuje Cladonia coniocraea.



Oto ostatnie spojrzenie na rozlewisko.



Idąc dalej nie zauważam wawrzynków - Daphne medereum, a w zeszłym roku były.





Dominujący mech to żurawiec falisty - Atrichum undulatum. Towarzyszą mu płaskomerzyki z gatunków Plagiomnium undulatum i Plagiomnium affine.







Kolejne przyspieszenie.



Idąc dalej zauważam rozwijające się pączki czeremchy zwyczajnej - Padus avium.



Wkraczam w partię lasu gdzie dominuje świerk pospolity - Picea abies.



Tutaj zauważam dzióbkowiec Zetterstedta - Eurhynchium angustirete.





Są kolejne płaskomerzyki. Oto Plagiomnium undulatum.



Oto Plagiomnium affine.



I tak osiągnąłem źródło Siarczanej.



Woda na opuszczającym go strumieniu jest mniej tęczowa niż dziesięć dni temu.



Przekraczam strumień. Ruszam dalej.