Jestem już na walnej drodze przecinającej ten kompleks leśny. Ruszam na zachód.



Zerkam na lewo. W ubiegłym roku w marcu było tam sporo wawrzynka wilczegołyka - Daphne mezereum. Także teraz nic nie widać, nawet nabrzmiałych pączków.



Idąc dalej przekraczam strumień płynący w okolicy źródła Siarczanej.





Gnam dalej. Po drodze mijam oznaczenie leśnej administracji.









Osiągam skrzyżowanie leśnych dróg. Odbijam w lewo.



Mijam drewno na które zabrakło kupców.



Mijam dęby czerwone - Quercus rubra.





Drzew tego gatunku jest tutaj sporo, dlatego to zbiorowisko określam mianem boru bardzo mieszanego.







Zbliżyłem się do rozlewiska.



Odbijam w prawo wychodząc na polne przedłużenie ulicy Botaniczna.





Ruszam na wschód. Mijam kępę brzozy - Betula.



Przechodzę pod linią energetyczną.





Zbliżam się do rozlewiska.



Droga jest bardzo podtopiona.



Zerkam w górę.



Spoglądam na rozlewisko.



Mijam charakterystyczne brzozy brodawkowate - Betula pendula i obramowane przez nie sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Oto wschodnia część rozlewiska.





A to już rozlewiska tworzące się przy zabudowaniach ulicy Botaniczna.



Między drogą a skrajem lasu biegnie szeroki rów z wodą.







Przyspieszam. Szału nie ma.







Dalej mijam młodego świerka pospolitego - Picea abies.



Oto rozchylające się pączki wierzby iwy - Salix caprea.





Oto kolejne młode świerki pospolite - Picea abies.



Oto grupa starszych ale odradzających się wierzb - Salix.





Pąki rozchyla także dereń jadalny - Cornus mas.







Oto kolejne zgrupowanie brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Oto białoporek brzozowy - Piptoporus betulinus.



Oto ostatni odcinek ulicy Botaniczna.